عوامل ترک های انعکاسی در آسفالت

ترمیم روسازی یکی از مهم ترین مسائلی است که سازمان ها و ادارت راه با آن مواجه هستند. استفاده از روکش های آسفالتی گرم، روش سنتی و مرسوم ترمیم روسازی های مضمحل شده است. این روکش ها سازه روسازی را مقاوم می کنند، ناهمواری سطح روسازی موجود را اصلاح و مقاومت لغزندگی آن را احیاء می سازند.

یکی از خرابی های مهمی که بر عمر روکش آسفالتی اثرگذار است، ترک خوردگی انعکاسی است. زمانی که روکش آسفالتی بر روی روسازی موجود قرار می گیرد، به دلیل جابه جایی درزها و ترک های روسازی موجود، روکش آسفالتی جدید در محل ترک ها گسیخته می شود.

ترک های انعکاسی

ترک های موجود در روسازی قدیمی در مدت کمتر از دو سال در روکش جدید ظاهر می شوند. به طور رایج، کلیه ترک های موجود در روسازی قدیمی در مدت کمتر از سه سال در سرتاسر روکش آسفالتی جدید پیشرفت می کنند. بر اساس تحقیقات صورت گرفته، ترک ها با سرعت یک اینچ (2/5 سانتیمتر) در سال به سمت بالا پیشرفت می کنند. عموماً طراحان سازه روسازی برای کنترل انعکاس ترک ها، ضخامت لایه روکش را افزایش می دهند.

از آنجا که ترک ها باعث ورود آب به لایه های زیرین می شوند، چرخه های متعدد ذوب و انجماد و بارهای تکراری چرخ وسایل نقلیه منجر به خرابی سطح روسازی در محل ترک ها و وقوع چاله ها می شوند. مهم ترین و بزرگ ترین مشکلاتی که وجود دارند، شامل پایین آمدن کیفیت رانندگی و اضمحلال سازه ای اساس راه در اثر نفوذ رطوبت از محل ترک ها است. در حالی که هیچ مصالحی باعث حذف ترک خوردگی انعکاسی نمی شود، با استقاده از میان لایه های کاهش تنش می توان وقوع ترک های انعکاسی را به تأخیر انداخت.

ایده کلی، استفاده از تکنولوژی های جدید است که میان لایه های کاهنده ترک های انعکاسی را با به کارگیری قیرهای پلیمری، ژئوسنتتیک ها، پودرلاستیک و فیبرها مورد استفاده قرار می دهند که بین ترک های روسازی موجود و روکش آسفالتی جدید فاصله می اندازند و با تغییر شکل ترک ها انعطاف می پذیرند.

جابه جایی افقی روسازی موجود در محل ترک ها ناشی از تغییرات دمایی باعث ایجاد تنش های کششی در روکش آسفالتی می شود که عامل اصلی ترک خوردگی انعکاسی است.جابه جایی های عمودی ناشی از بار ترافیک در محل ترک های روسازی موجود که باعث ایجاد تنش های برشی در روکش آسفالتی می شوند، عامل دیگری برای ترک خوردگی انعکاسی هستند.