به علت سختی و مقاومت قابل ملاحظه ای دیوارهای پرکننده، وجود دیوارها ممکن است باعث نامنظمی شدید در سختی و مقاومت در نما و پلان شود. در صورت قرارگیری صحیح میانقاب ها در ساختمان، میانقاب ها می توانند نقش لرزه بری داشته باشند و از طرفی مقاومت جانبی ساختمان را افزایش می دهند. همچنین باعث صرفه جویی می شوند اما توزیع نامتقارن میانقاب در پلان می تواند مرکز سختی را از مرکز جرم طبقه دور نماید و موجب پیچش شود.
وجود میانقاب در یک یا چند دهانه و خالی ماندن بقیه دهانه ها، سختی آن دهانه را چنان زیاد می کند که عمده نیروی زلزله جذب آن دهانه و بقیه دهانه ها بی اثر می شوند. یکی دیگر از حالت های نامناسب، دیوارهای کوتاه بوده که تا قسمتی از ارتفاع سازه ادامه یافته اند. در این صورت قسمتی از ستون که مجاور دیوار است تقریباً به طور یکپارچه با دیوار عمل نموده و ارتفاع ستون کاهش یافته و در نتیجه سختی ستون بسیار افزایش می یابد به تناسب این افزایش سختی، ستون متحمل نیروهای شدیدتر می شود.
تجربه نشان داده که یکی از دلایل مهم خرابی سازه های دارای میانقاب پدیده ستون کوتاه است. اگر در سازه های دارای میانقاب، برخی از طبقات فاقد میانقاب بوده و یا نسبت به سایر طبقات مجاور میانقاب کمتری داشته باشد، سختی طبقات مزبور کمتر از سختی سایر طبقات بوده و در نتیجه ممکن است در سازه مکانیزم طبقه نرم به وجود آید.
به علت فراوانی استفاده از میانقاب ها در ساختمان های متداول، مطالعه اثر میانقاب بر رفتار سازه در هنگام زلزله یک موضوع کاربردی و مهم است. سیستم ترکیبی قاب و میانقاب را قاب مرکب می نامند. تجربه های مربوط به زلزله های گوناگون نشان می دهد که میانقاب ها تأثیر بسیار مهمی در رفتار سازه ها در برابر زلزله دارند.
هر چند وجود میانقاب ها باعث افزایش سختی کل سازه می شوند، اما این اثر آنها همواره جنبه مثبت ندارد. در سال های اخیر تحقیقات وسیعی بر روی قاب های مرکب انجام شده و در آیین نامه بهسازی ایران صریحا به در نظر گرفتن میانقاب ها به صورت المان قطری معادل با مشخصات هندسی و مصالح تعریف شده اشاره شده است.