هر چند که گسیختگی زمین در اثر گسلش، روانگرایی و زمین لغزش می تواند اثرات ویرانگری را بر سازه های زیر زمینی وارد نماید، ولی صدمات ناشی از ارتعاشات زلزله به دلایل زیر به مراتب مهم تر از این صدمات هستند.
صدمات ناشی از گسیختگی (نظیر گسلش یا زمین لغزش) در نواحی خاصی اتفاق می افتند که می توان با مطالعات دقیق زمین شناسی مهندسی از قبل این نواحی را شناسایی نموده و تمهیداتی را در آنها در نظر گرفت. ولی ارتعاش می تواند در اثر جنبش هر گسلی در فواصل دور یا نزدیک به فضای زیر زمینی ایجاد شود و شدت آن نیز می تواند بسیار متغیر باشد.
ارتعاش منحصر به قسمت خاصی از تونل یا فضای زیر زمینی نمی شود و خسارات حاصله در کل مسیر تونل یا فضا می تواند ایجاد شود ولی گسلش یا زمین لغزش (و تا حدودی روانگرایی) در قسمت های محدودی از مسیر اثر می گذارند و به کل سیستم آسیب نمی رسانند.
ارتعاشات ناشی از زلزله می تواند به شکل امواج مختلف طولی، عرضی یا برشی فضای زیر زمینی را تحت تأثیر قرار دهند و لذا تغییر شکل های گوناگونی در مقاطع یا ساز ه های زیر زمینی در اثر ارتعاش امکان وقوع دارد. امواج اولیه یا p که به موازات محور طولی تونل یا سازه زیر زمینی انتشار می یابند، تونل را در جهت طولی دچار فشار یا کشش می کنند که می تواند باعث ایجاد ترک های کششی یا خرد شدگی های فشاری در امتداد آن شود.
امواج برشی یا s که بخش اصلی انرژی را انتقال می دهند، چنانچه در جهت طولی تونل انتشار یابند باعث ارتعاش در جهت عمود بر محور تونل شده و یا ایجاد جابه جایی های برشی، آسیب های زیادی را به فضای زیر زمینی وارد می کنند. چنانچه جهات برخورد این امواج با تونل مایل یا عمود بر محور تونل باشد، باز هم اشکال دیگری از تغییر مکان در فضای زیر زمینی ایجاد می شود. در حالی که گسیختگی های ناشی از گسلش یا زمین لغزش معمولاً جهت تغییر شکل از بررسی های ساختگاهی قابل پیش بینی است.