یکی از خرابی های مهم و عمده که در روسازی آسفالتی رخ می دهد، شیارشدگی یا تغییر شکل دائم است. با توجه به گزارشات موجود سالانه میلیون ها دلار صرف تعمیر روسازی های شیار شده می شود. عمده ترین سرمایه گذاری ملی در بخش حمل و نقل ایجاد راه و ساخت روسازی ها است. در حال حاضر در ایران اکثر روسازی ها، روسازی آسفالتی است.
این روسازی ها در اثر گذشت زمان، بار ترافیکی و تغییرات جوی دچار خرابی هایی می شوند. پروسه خرابی روسازی، جریان پیچیده ای است و فقط شامل خستگی سازه ای نمی شود بلکه بسیاری از خرابی های دیگر را هم در بر می گیرد. این خرابی ها نتیجه اثرات عواملی مثل ترافیک، آب و هوا، مصالح و زمان است. خرابی ها نشان دهنده تغییر در عملکرد روسازی در طول زمان است. توانایی راه برای جوابگویی به میزان ترافیک و شرایط محیطی در طول دوره طراحی به عملکرد راه باز می گردد.
خرابی های آسفالت
یکی از خرابی های متداول در روسازی آسفالتی شیارشدگی یا راتینگ است. جلوگیری از ایجاد شیار در روسازی آسفالتی یکی از عمده عوامل حفظ ایمنی جاده است که همواره مورد توجه بوده است. چنانچه بار ترافیکی به میزان قابل توجهی افزایش یابد و هوا هم گرم باشد خطر ایجاد شیار در روسازی بسیار بالا می رود.
اصلاح مصالح موجود در بتن آسفالتی، بهبود طراحی مخلوط های آسفالتی و روش های ارزیابی و طرح روسازی می تواند منجر به افزایش عمر روسازی و همچنین صرفه جویی قابل توجه در هزینه ترمیم و نگهداری روسازی شود.عموماً سه عامل وجود دارد که منجر به ایجاد شیار در روسازی آسفالتی می شودند، که به شرح زیر است:
در گذشته معتقد بودند که تغییرشکل سابگرید، دلیل عمده ایجاد شیار در روسازی است و بسیاری از روش های طراحی بر اساس محدود کردن کرنش عمودی روی سابگرید بنا شده بودند. اما تحقیقات سال های اخیر نشان دهنده این مطلب است که دلیل عمده ایجاد شیار، مربوط می شود به قسمت بالایی لایه سطحی آسفالتی و یا همان لایه رویه.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
