نوع گچ
نوع گچ و نحوه پختن آن بر مقاومت ملات موثر است.سخت شدن ملات گچ در مکان های نمناک تا چند ماه طول می کشد و در این صورت مدت مقاومت ملات گچ به تدریج افزایش می یابد. هر چه آب ملات گچ بیشتر باشد زمان گیرش آن افزایش یافته و مقاومت آن بسیار کم می شود. زیرا پس از تبخیر آب در توده گچی سوراخ و روزنه هایی اضافی ایجاد می شود.
گرمای محیط
معمولاً لایه های گچی مجاور با لوله های بخاری و شومینه پس از مدتی ترک می خورد. زیرا در اثر گرما به طور مداوم منبسط و منقبض شده و آب خود را به شدت از دست می دهد.
گچ پاششی
پاشیدن گچ به روش سنتی بر روی سطح کار، دارای ضایعات فراوانی است و این امر باعث از بین رفتن محصول و افزایش هزینه اجرا می شود. اما گچ پاششی یا پلیمری دارای امتیازات خوبی در این زمینه هستند. گچ پاششی از اضافه کردن پلیمرهای خاصی به گچ به دست می آید. از مزایای این گچ می توان به موارد ذیل اشاره کرد.
به علت این که این گچ از مواد افزودنی ویژه ای برخوردار است، تا ضخامت 10 سانتیمتر بر روی متریال های مختلف از جمله آجر و بتن قابل اجرا است. در صورتی که گچ معمولی در ضخامت های زیاد ترک می خورد.
این گچ، ستون های بتنی و فلزی را مستقیماً پوشش می دهد. در صورتی که گچ معمولی به علت جذب آب پایین بتن یا آهن، چسبندگی کمی با این متریال ها ایجاد کند، ناچار به استفاده از توری مرغی هستید.
سرعت اجرای گچ پاششی نسبت به گچ عادی حدود 5 برابر است (200 متر مربع در روز) و مقاومت فشاری آن بیشتر از 2 برار گچ عادی است.
در این روش پرت گچ به حداقل می رسد ولی ایراد عمده این نوع گچ که باعث عدم استقبال از آن شده هزینه بالای آن است. گچ پاششی روی متریال های مختلف از جمله آجر، بتن، فوم، سفال، سیمان، لیکا، هبلکس و …. قابل اجرا است.روش گچ کاری با گچ پاششی بیشتر برای فضاهای بزرگ مقرون به صرفه است. زمان گیرش گچ پاششی برای کارهای بزرگ و سطوح بیشتر در نظر گرفته شده و با افزودنی نگهدارنده آب (کلویید هیدروفیل) از خارج شدن سریع آب محتوی در گچ جلوگیری به عمل می آورد. گچ پاششی نیز دارای انواع مختلفی است. نظیر گچ پاششی معمولی، گچ پاششی عایق کاری روی پشم، سنگ و …