سه روش اصلی به منظور بهبود مقاومت ساختمان ها و کاهش خطرپذیری آن ها در برابر تخریب پیش رونده به کار گرفته می شود.
این روش ها با افزایش انسجام، یکپارچگی و شکل پذیری، مقاومت ساختمان را در برابر تخریب پیش رونده افزایش می دهند و از وقوع آن جلوگیری می کنند.خرابی پیش رونده یک پدیده فاجعه بار سازه ای است که می تواند بر اساس سهل انگاری های انسانی یا حوادث طبیعی اتفاق بیفتد. در آن خرابی موضعی یک عضو سبب تغییر شکل های قابل توجهی شده و منجر به انهدام سازه میشود.
تخریب پیش رونده از عوامل اصلی افزایش قابل ملاحظه خسارات بر اثر بارهای خاص، نظیر بارهای لرزه ای، بارهای انفجاری است.قابل ذکر است که در شرایط خاص اثرات ناشی از آتش سوزی روی اجزای سازه ای (نظیر واقعه ناگوار ساختمان پلاسکو) نیز منجر به بروز تخریب پیش رونده می شود.
تخریب پیش رونده هنگامی روی می دهد که به دلیل نوع بارگذاری بخش محدودی از سازه تحت تأثیر قرار گرفته و خسارت اولیه در آن ایجاد می شود، و در صورتی که سازه در برابر تخریب پیش رونده دچار ضعف باشد، تخریب های اولیه گسترش یافته و سبب فروریزش کل سازه می شود.با وقوع حریق در سازه و به دلیل ضعف اجزای سازه ای ساختمان ها در برابر حریق و ایجاد خسارت در بخش هایی از آن، بار آن قسمت ها به سایر اعضاء وارد می شود.
همچنین به دلیل حرارت بالای ناشی از آتش، ظرفیت باربری اعضاء نیز به طور عمومی تا حد زیادی کاهش یافته و در نتیجه شرایط برای تخریب دومینو وار (در صورتی که این شرایط در طبقات بالاتر ساختمان ایجاد شود)، یا همان تخریب پیش رونده، فراهم می شود.در صورت در نظر گرفتن موضوع تخریب پیش رونده در طراحی سازه می توان به شکل قابل توجهی از توسعه خسارت اولیه در سازه جلوگیری کرد و ضررهای جانی و مالی حوادث احتمالی را تا حد زیادی کاهش داد.