استانداردهای نرم بندی آلیاژهای آهن

همانند تمامی قطعات و فرایندهای مهندسی، مواد نیز دارای استانداردهای خاص خود هستند. هنگامی که یک تولیدکننده، ماده ای را مطابق با یک استاندارد تولید می کند، لازم است تمامی بندها و مفاد استاندارد را برای تولید ماده مورد نظر رعایت کند.

از این رو دیگر لازم نیست که مصرف کننده برای به کارگیری آن ماده، آزمایش ها و مراحل خاصی را جهت اطمینان یافتن از کیفیت ماده مورد نظر انجام دهد، زیرا موسسه استاندارد تضمین می کند که ماده تولید شده، تمامی خواص مورد نیاز و تصریح شده در مفاد استاندارد را دارد.

شماره گذاری مواد، روشی است برای بیان خواص مواد، بدون آنکه به تحلیل یا دانستن تمام خواص شیمیایی آن ماده خاص نیاز باشد.از همین روست که تمامی استانداردهای مصوب بین المللی، فولادها را که مهم ترین عنصر تولید در صنعت هستند، طبقه بندی و کدگذاری کرده است.

چنان چه مصرف کننده به دانستن ترکیب شیمیایی یا خواص ویژه ای از یک فولاد نیاز داشته باشد، می تواند با مراجعه به کتاب های مرجع که بدین منظور تدوین شده اند، آن را در جداول آلیاژی فولاد یا مرجع استاندارد کدگذاری کننده آن ماده خاص، جستجو کند. از طرفی هما نگونه که انتظار می رود، فولادهای پرکاربرد و مهم توسط استانداردهای گوناگون کدگذاری شده اند و می توان برای یافتن یک فولاد، معادل آن را در سایر جداول استاندارد یافت.

چد ن ها خانواده ای از آلیاژهای آهنی با خواص کاملاً متنوعی هستند که به روش ریخته گری تولید می شوند و مهم ترین وجه تمایز فولاد و چدن در شکل پذیری فولاد توسط فرایندهای شکل دهی فلزات است که در مورد چدن ها این امکان وجود ندارد. از نقطه نظر ترکیب آلیاژی، فولادها از ترکیب آهن با حداکثر 2/06 درصد کربن تولید می شوند. مقدار کربن چدن بین 2/06 تا 6/67 درصد وزنی است، ولی چدن ها با ترکیب بیش از 4/5 درصد وزنی کربن بسیار شکننده هستند.