سازه های ساخته شده مثل بزرگراه ها و خاکریز ها روی خاک های نرم تحکیم نیافته، توسعه روش های بهبود خاک را به همراه داشت. این خاک های رسی نرم، دارای ظرفیت باربری پایین بوده و برای نشست شرایط خوبی را دارند و در برابر بارهای وارده نشست بزرگی را از خود نشان می دهند. بنابراین قبل از احداث سازه مورد نظر روی این خاک ها و برای جلوگیری از نشست بزرگ و غیر یکنواخت و در نتیجه آسیب رسیدن به ساختمان سازه مورد نظر، ترمیم و اصلاح این خاک ها اجتناب ناپذیر است.
تکنیک های مختلف اصلاح و بهبود زمین، امروزه در دسترس هستند که همه این روش ها در آخر باید منجر به افزایش مقاومت برشی، کاهش تراکم پذیری و کاهش تراوایی خاک شوند. انتخاب هر یک از روش های اصلاح خاک به شکل زمین شناسی خاک، خصوصیات خاک، هزینه، منابع قرضه و نتایج آزمایش های قبلی بستگی دارد. این روش ها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند.
گروه اول روش هایی هستند که به مواد و لوازم خارجی در آنها نیاز است و اساس کار آنها بر اساس ستون های سفت و محکمی است که به وسیله اختلاط خاک در محل با مواد شیمیایی و یا به وسیله شمع کوبی ایجاد می شوند. گروه دوم روش هایی هستند که به وسیله آبگیری از خاک باعث تقویت خاک می شوند. پیش بارگذاری به عنوان یکی از کلاسیکی ترین و رایج ترین روش در عمل ثبت شده است. این روش اکثراً همراه زهکش های قائم استفاده می شود.
پیش بارگذاری کاربرد سربار (خاکریز) روی محل پروژه
پیش بارگذاری قبل از ساخت سازه، دائمی است تا وقتی که بیشتر نشست اولیه اتفاق افتد. چون خاک هایی با قابلیت تراکم بالا دارای تراوایی پایینی هستند. بنابراین زمان مورد نیاز برای تحکیم مناسب و مطلوب ممکن است خیلی طولانی شود. بنابراین استفاده از پیش بارگذاری به تنهایی شاید عملی نباشد. پس برای تسریع در سرعت زهکشی (زهکشی شعاعی) از زهکش های قائم استفاده می شود که باعث افزایش در سرعت تحکیم به وسیله کاهش طول قسمت زهکشی شده می شوند.
با اینکه پیش بارگذاری و زهکش های قائم با هم ارتباط نزدیکی دارند ولی باید رفتار آنها جداگانه بررسی شود. همچنین برای ارزیابی اثر روش بهبود خاک از درجه تحکیم استفاده می شود که در صحرا به روش های مختلفی اندازه گیری می شود.