رنگ ها در نقشه های توپوگرافی:
یکی از مولفه های مهم در خواندن نقشه توپوگرافی، رنگ بخش های مختلف و میزان اشباع رنگ ها است.
به طور کلی، اغلب نقشه های توپوگرافی از سه رنگ اصلی قهوه ای، سبز و آبی تشکیل می شوند.
البته با توجه به عوارض برداشت شده، امکان استفاده از رنگ های دیگری نظیر قرمز، سیاه، سفید و بنفش نیز وجود دارد.
مفهوم هر یک از این رنگ ها عبارت است از:
توجه داشته باشید که در برخی از ارتفاعات، احتمال پوشیده شدن قله توسط برف یا یخچال های طبیعی وجود دارد. این موارد نیز با استفاده از رنگ آبی نمایش داده می شوند.
سایه رنگ:
نکته مهم دیگر در خواندن نقشه های توپوگرافی، رابطه بین عمق، ارتفاع و چگالی عوارض سطحی با سایه رنگ ها است.
به عبارت دیگر، شباهت رنگ بین دو عارضه به معنای یکسان بودن ویژگی های آن ها نخواهد بود. به عنوان مثال، یک دریاچه با رنگ آبی پررنگ، عمق بیشتری نسبت به یک دریاچه با رنگ آبی کم دارد.
تعداد درختان در جنگلی با رنگ سبز پررنگ از جنگلی با رنگ سبز کم رنگ بیشتر است.
تقریبا در تمام موارد، استفاده از فام های مختلف یک رنگ برای نمایش ویژگی های سطحی، شدت آن ویژگی ها را نمایش می دهد.
البته در برخی از موارد، امکان استفاده از الگوهای تصویری با همان رنگ های مشخص برای نمایش دقیق تر ویژگی های عوارض وجود دارد.