ایجاد مخزن و معدن در زمین لرزه

ایجاد مخزن و معدن در زمین لرزه:
از بین فعالیت های مختلف زلزله زایی که در بالا ذکر شد، پر کردن مخازن بزرگ از مهم ترین آن ها است.

بیش از 20 مورد قابل توجه، ثبت شده است که در آنها لرزه خیزی محلی پس از ذخیره آب پشت سدهای بلند افزایش یافته است که در اغلب موارد دلیل این موضوع را نمی توان اثبات کرد، زیرا هیچ داده ای برای مقایسه وقوع زلزله قبل و بعد از پر شدن سد وجود ندارد.

اثرات زلزله خیزی ایجاد سد یا مخزن بیشتر برای مخازن بیش از 100 متر (330 فوت) در عمق و 1 کیلومتر مکعب (0/24 مایل مکعب) در حجم مشخص شده است.

سه مکان که این احتمال وجود دارد که ایجاد سد باعث زلزله شده است عبارت از سد هوور در ایالات متحده، سد بلند اسوان در مصر و سد کاریبا در مرز بین زیمبابوه و زامبیا هستند.

پذیرفته شده ترین توضیح در مورد وقوع زلزله در چنین مواردی این است که سنگ های نزدیک به سد یا معدن از قبل از نیروهای تکتونیکی منطقه به نقطه ای رسیده اند و گسل های اطراف تقریباً آماده لغزش هستند.

آب موجود در سد باعث ایجاد اختلال در فشار و باعث پیشروی گسل می شود. اثر فشار شاید با این واقعیت افزایش یابد که سنگ های کنار گسل به دلیل افزایش فشار منافذ آب، مقاومت کمتری دارند.

علیرغم این عوامل پر شدن بیشتر سدهای بزرگ باعث ایجاد زمین لرزه های به اندازه کافی بزرگ نشده است که خطری ایجاد کند.

مکانیسم های خاص منبع زمین لرزه مرتبط با ایجاد سد و مخزن در چند مورد بررسی شده است.

یکی از موارد اصلی در سد و مخزن کوینا در هند (1967) رخ داده است که شواهد نشان دهنده حرکت گسلشی لغزشی است.

همچنین در سد کرماستا در یونان (1965) و در سد کاریبا در زیمبابوه-زامبیا (1961)، مکانیزم تولید در گسل های طبیعی دچار لغزش شیبی شده است.

در مقابل، مکانیسم های مقابله با رانش برای منابع زمین لرزه در دریاچه پشت سد نورک در تاجیکستان تعیین شده است.

بیش از 1800 زمین لرزه در طی نه سال اول پس از جمع شدن آب در این مخزن با عمق 317 متر در سال 1972 اتفاق افتاده است، این میزان چهار برابر میانگین لرزش های منطقه قبل از پر شدن سد بوده است.