زمین لرزه ناشی از فعالیت های آتشفشانی و انسانی

زمین لرزه ناشی از فعالیت های آتشفشانی:
نوع جداگانه ای از زمین لرزه با فعالیت آتشفشانی همراه است و به آن زلزله آتشفشانی گفته می شود.

با این وجود احتمالاً حتی در چنین مواردی این آشفتگی نتیجه لغزش ناگهانی توده های سنگی مجاور آتشفشان و در نتیجه آزاد شدن انرژی کشش الاستیک است.

اما انرژی ذخیره شده ممکن است به دلیل گرمایی که ماگما فراهم می کند یا انتشار گاز تحت فشار منشا هیدرودینامیکی وجود داشته باشد. ماگما در لایه ها و مخازن زیرین آتشفشان در حال حرکت است.

بین توزیع جغرافیایی آتشفشان ها و زمین لرزه های بزرگ به ویژه در کمربند اقیانوس آرام و در امتداد پشته های اقیانوسی مطابقت کاملی وجود دارد.

با این حال کوه های آتشفشانی به طور کلی چند صد کیلومتر با کانون اصلی ترین زمین لرزه های کم عمق فاصله دارند و بسیاری از منابع زلزله در هیچ کجای آتشفشان های فعال وجود ندارند.

حتی در مواردی که کانون زلزله دقیقاً در زیر سازه هایی که با حفره های آتشفشانی مشخص شده اند رخ می دهد هیچ ارتباطی واضحی بین این دو فعالیت وجود ندارد و به احتمال زیاد هر دو نتیجه فرآیندهای تکتونیکی یکسان هستند.

زمین لرزه ناشی از فعالیت های انسانی:
زمین لرزه ها گاهی اوقات در اثر فعالیت های بشر در محیط زیست از جمله تزریق مایعات در چاه های عمیق، انفجارهای هسته ای بزرگ زیرزمینی، حفاری معادن و پر شدن مخازن بزرگ ایجاد می شوند.

در صورت وجود حفاری های عمیق حذف سنگ ها باعث ایجاد تغییر در کرنش اطراف تونل ها می شود.

لغزش روی گسل های مجاور، ممکن است باعث حضور یا خرد شدن خارجی سنگ و یا ایجاد حفره های جدید شود.

در تزریق مایع، تصور می شود که لغزش با انتشار نابهنگام تزریق مایعات باعث کرنش الاستیک می شود، مانند زمین لرزه های تکتونیک به وجود آمده پس از روغن کاری سطوح گسل توسط مایع.

همچنین مشخص شده است که انفجارهای هسته ای بزرگ زیر زمینی باعث ایجاد لغزش بر روی گسل هایی که پیش از این در مجاورت دستگاه های آزمایش بودند، می شوند.