ساماندهی ضایعات آلومینیوم خودرو

ساماندهی ضایعات آلومینیوم خودرو: حجم چنین ضایعاتی زیاد و رو به رشد هستند. میانگین مصرف آلومینیوم در یک خودرو از سال 2000 تا 2025 میلادی 50 درصد افزایش می یابد و از 115 کیلوگرم به 235 کیلوگرم می رسد. تولید سالانه خودروهای سبک در جهان هم اکنون به 90 میلیون دستگاه می رسد. با توجه به پیش بینی شرکت آی اچ اس مارکیت در کنفرانس خودروی فرانکفورت در پاییز 2017، حدود یک سوم ناوگان وسایل نقلیه در جهان تا سال 2025 میلادی برقی خواهد شد. کاهش مصرف اجزای چدن آلومینیوم، برآیندی بالقوه است زیرا با وجود افزایش مصرف اکستروژن و ورق آلومینیومی در خودروهای سبک، مصرف این مواد در موتورهای چدن آلومینیومی ممکن است کاهش یابد.

دیوید روزنبلام (David Rosenblum) نایب رئیس شرکت آمریکایی فراوری ضایعات و قراضه Omni Sources می گوید که در کارگاه اتو استمپینگ خودرو، به مقدار 40 درصد از ورق مورد استفاده تبدیل به ضایعات و قراضه می شود که این مقدار در صنعت کنسرو 18 درصد است. وی می گوید: علاوه بر این 2 الی 3 کارخانه ورق خودرو در سال های 19-2018 آغاز به کار می کنند و در فاز ramping-up اغلب مقدار بیشتری ضایعات آلومینیوم حاصل از کارخانه را می بینیم که در هنگام رسیدن به مرحله خراش دادن ایجاد می شوند. البته چالش بزرگ تر برای بازیافت زمانی ایجاد می شود که وسایل نقلیه با محتوای آلومینیوم بالا (َAIV) که امروزه در خط تولید قرار می گیرند به انتهای عمر خود برسند. مور باور دارد که بعد از این واقعه بیشتر آلومینیوم قبل از خورد شدن، جداسازی می شود.

نظارت و کنترل مواد مصرفی در بدنه خودرو

درب ها، ورودی ها، حصارها؛ تمام این ها ارزشمند هستند. اما با وجود مواد ترکیب شده مثل شیشه، فولاد، پلاستیک و غیره و همچنین طیف گسترده آلیاژهای آلومینیوم بکاررفته در بخش خودرو، بازیافت مشکل می شود. اسکامانز باور دارد که AIVها سال های زیادی در جاده ها تردد کردند تا عمر آنها پایان یافت. به هر حال وقتی زمان اوراق شدن AIV ها فرابرسد، تا حدی اوراق سازی هوشمندانه روی آنها انجام می شود اما بیشتر آنها صرفاً نابود می شوند. ما باید قادر باشیم تا هر چه بیشتر از ضایعاتی که عمر آنها پایان یافته در بدنه خودرو استفاده کنیم که این نیاز به توسعه فناوری سنسور خودکار برای جداسازی انواع اصلی آلیاژها دارد که نه تنها در خودرو بلکه در لوازم خانگی نیز یافت می شوند.

سیلیکون، منیزیم و مس معمولا به میزان کمتری نسبت به آلومینیوم به عنوان عناصر آلیاژی متداول در بدنه خودرو، پانل ها، ورقه، اکستروژن و قوطی های نوشیدنی کاربرد دارد، اما وجود این فلزات در آلیاژهای ریخته گری مورد استفاده در موتور، جایگاه پمپ و جعبه دنده خودرو اغلب بیشتر است. برای صنعت بازیافت که به دنبال تأمین مواد خام برای استفاده در محصولات مصرفی جدید است، نظارت و کنترل سطوح این مواد و عناصر آلیاژی دیگر اهمیت دارد.

به دلیل این که این آلیاژها از نظر ظاهری شبیه هستند، وجود سیستم های بسیار دقیق در بخش تبدیل ورقه های فلزی به بدنه خودرو برای جدا نگه داشتن ضایعات آلیاژهای آلومینیوم مختلف، یکی از روش های جلوگیری از ترکیب آلیاژهایی است که نمی توان برای اهداف اصلی بازیافت کرد.

پیش بینی می شود که ظرفیت تولید ورق آلومینیوم برای ساخت خودرو تا سال 2025 به حدود 4 میلیون تن در جهان می رسد (در حال حاضر این مقدار کمتر از 2 میلیون تن است) اما کاربرد آن همچنان در طیف وسایل نقلیه گران قیمت است. آلومینیوم گران تر از ورق فولاد است و تولید آن نگرانی های زیست محیطی را بر می انگیزد که به دلیل انرژی مورد نیاز برای تولید اولیه آن و فرایند کربن است.

در نتیجه تأکید زیادی بر روی کاهش هزینه ها و کاهش اثرات کربن وجود دارد که با افزایش مواد بازیافتی مورد استفاده در ریخته گری و نورد، این هدف تامین می شود. ابتدا هدف اینست که ضایعات تولید شده در فرایند تولید به کارآمدترین شکل ممکن مورد استفاده مجدد قرار گیرد. آلیاژهایی که به طور معمول در صنعت خودرو به کار می روند از گروه آلیاژهای 5xxx و6xxx هستند. جداسازی این آلیاژها تضمین می کند که ویژگی های شیمیایی کاهش پیدا نمی کنند و بیشترین حجم را می توان از ضایعات برداشت کرد.