تاریخچه استفاده از آلومینیوم در صنایع دریایی

آلمینیوم به عنوان کاندیدای استفاده در صنایع دریایی در اواخر قرن 19 مطرح شد، زمانی که نفوذ این فلز در محصولات مصرفی دیگر آغاز شده بود. در این زمان بود که به دلیل سبکی، استحکام مخصوص بالا ( نسبت استحکام وزن) خواص ضد خوردگی عالی آن مورد توجه طراحان صنایع دریایی قرار گرفت.

کامپوزیت های تقویت شده با فیبر، جدیدترین موادی هستند که در صنایع دریایی مطرح هستند اما علیرغم برتری های بسیاری که که نسبت به چوب دارند، از هزینه های نگهداری پایین تا مقاومت خوب در برابر خوردگی، مشکلات تکنیکی برای استفاده از این موارد، زمانی که در طراحی نیاز به صلیب وجود دارد، مانع گسترش آنها شده است.

روشن است که عوامل زیادی برای برتری یافتن یک ماده نسبت به ماده دیگر مطرح است، اما دراین میان آلمینیوم و آلیاژهای تجاری آن، توازن جالب توجهی بین مقاومت مکانیکی در برابر برخورد، سبکی، دوام و زیبایی و خواص کاربردی در کنار سادگی در ماشین کاری و نگهداری از خود نشان می دهد.

با نگاهی به تجربیات موجود در صد سال اخیر، این فلز اسرار آمیز به دلیل سبکی، ظاهر مناسب و مقاومت در برابر خوردگی، کنجگاوی بسیاری از محققین را برانگیخت. با توجه به این خواص، این فلز جدید برای کاربران در حمل و نقل در دریا مطلوب به نظر می رسید.

اگر چه این مساله پیشرفت بزرگی محسوب می شد، اما نفوذ اصلی این فلزدر بازار در سال 1940 اتفاق افتاد، زمانی که آلیاژهای AL-Mg تغییر فرم پلاستیک داده شده در اثر نورد که در کشتی سازی با نام تجاری پرالومان ( Peraluman) شناخته می شوند، در کشتی های نظامی مورد استفاده قرار گرفت.

امروزه آلیاژهای آلمینیوم همچنان در حال رشد هستند اما دیگر اسرار آمیز به نظر نمی رسند. آلیاژهایی که استفاده از آنها طی این سال ها در صنایع دریایی اثبات شده، آلیاژهایی سری 5000 ( Al-Mg) هستند. این آلیاژها خواص جوشکاری عالی از خود نشان می دهند و به خصوص در محیط های آبی، مقاومت بالایی در برابر خوردگی دارند. این آلیاژها معمولاً در حالت نورد شده خود بهترین عملکرد را نشان می دهند.