برخی عناصر نامطلوب در شارژ جذب سرباره می شوند.اجسامی که بلافاصله وارد سرباره می شوند عبارتند از: ماسه، مواد غیرفلزی، سوخته فلزات، رنگ و لعاب. و چون در فرآیند فولادسازی، ویژگی سرباره از نظر متالورژیکی مهم است لذا صحیح نیست که سرباره محل تجمع اجزای نامطلوب و مضر قراضه باشد. اگر ترکیب سرباره توسط مواد همراه قراضه تغییر کند، لازم است که به تناسب آن کیفیت سرباره نیز توسط مواد افزودنی تنظیم شود. در این صورت در موارد زیر هزینه فولادسازی افزایش می یابد:
از جمله عناصر مضری که بلافاصله به سرباره منتقل نمی شوند اما در روند ذوب و پالایش باید به سرباره انتقال یابند عبارتند از: فسفر، گوگرد، همه فلزات سبک، کروم و همه فلزاتی که به عنوان مواد آلیاژی غیرضروری در شارژ هستند. انتقال این مواد به سرباره نیز با هزینه هایی مانند موارد فوق الذکر همراه است. اجسامی که در کوره به مقدار زیاد تبخیر می شوند مانند سرب و روی، باعث مصرف انرژی بیشتر شده و به نسوز کوره زیان می رسانند ضمن اینکه با انتقال گاز خروجی باعث آلودگی محیط زیست می شوند.
عناصر نجیب
موادی که در فولاد حل شده و از آن جدا نمی شوند مانند مس، قلع، نیکل و مولیبدن جزء عناصری می باشند که نجیب تر از آهن هستند. این عناصر به راحتی با اکسیژن ترکیب نشده و از فولاد مذاب خارج نمی شوند. در صورتیکه مقدار هر یک از این عناصر از حد مجاز تعیین شده برای محصول تجاوز کند، بایستی با افزودن قراضه تمیز یا آهن اسفنجی ذوب را رقیق کرد یا پس از تخلیه ذوب کوره مقداری از ذوب پاتیل دیگر را به آن افزود و به این طریق آن را اصلاح نمود. باید دانست در هر دو حالت هزینه ها بالا رفته و ممکن است تأثیر قابل توجهی برروی تولید کوره داشته باشد.
لیست عناصر ناخواسته جداشدنی را می توانید در جدول مقابل مشاهده کنید. تمامی این عناصر با اکسیژن واکنش داده و موادی جامد، مایع یا گازی تشکیل می دهند که می توانند با سرباره ترکیب شده و نهایتاً از کوره خارج شوند. علیرغم اینکه درصد بالایی از این مواد می توانند بر روی عملکرد کوره و نیز هزینه عملیاتی تأثیر بگذارند، اما می توان مقدار آنها را در مذاب و به هنگام پالایش کنترل کرد.