طبقه بندی عمومی فرآیندهای تبدیل چوب به خمیر کاغذ

قدیمی ترین و شاید همچنان متداول ترین روش خمیر سازی مکانیکی، فرآیند گراندوود سنگی است که در آن، الیاف سلولزی به صورت قطعات بریده شده گرده بینه و در طول به وسیله یک سنگ زبر چرخان با سرعت 1000 تا 1200 متر در دقیقه، تحت فشار قرار گرفته و خرد می شود و در نتیجه این عمل، الیاف از چوب کنده می شوند و ساییده می شوند و با شستشو از سطح سنگ جدا می شوند.

خمیر رقیق الیاف و خرده الیاف که به این ترتیب به دست می آید، غربال می شود تا ریزه چوب ها و سایر ذرات درشت جدا شوند، سپس با آبگیری از آن خمیری به دست می آید که برای کاغذسازی مناسب است. اساس کار ساده است اما تهیه خمیری یکنواخت با بازده و کیفیت خوب، نیاز به کنترل دقیق زبری سطح سنگ، فشار وارد شده بر چوب در سطح سنگ، سرعت آب پاشی و دمای آب دارد. پیشرفت جدیدی که در خمیرسازی مکانیکی حاصل شده است، شامل ساییدن و خرد کردن ضایعات چوب ها بین دو دیسک چرخان در وسیله ای به نام پالاینده است. در اینجا خمیر حاصل را خمیر معمولاً محتوی RMP، می نامند.

در مقایسه با خمیر گراندوود سنگی ( RMP) مکانیکی - پالایشی الیاف بلند بیشتری است و کاغذ حاصل از آن محکمتر است. توسعه بیشتری یافته است. در کارخانه های جدید یک RMP در طی چند سال گذشته، فرآیند مرحله نرم سازی مقدماتی گرمائی یا شیمیائی ( یا گرمائی - شمیائی) نیز اضافه شده است. با این عمل، انرژی مورد نیاز برای تولید و پالایش خمیر کاهش می یابد و خمیر حاصل بهتر است. در این راستا، می توان از خمیر گرمائی - مکانیکی (TMP) نام برد که محکم تر از خمیر RMP است و در غربال پس زده کمتری دارد.

مزیت بزرگ فرآیندهای خمیرسازی مکانیکی در این است که می توانند تا 95 % وزن خشک چوب را به خمیر کاغذ تبدیل کنند، اما برای دستیابی به این هدف، به مقدار زیادی انرژی نیاز هست. کاغذ حاصل بسیار مات است و چاپ پذیری مطلوبی دارد، اما ضعیف است و در برابر نور به زودی رنگین می شود. برای افزایش مقاومت این نوع کاغذها، معمولاً لازم است مقداری خمیر شیمیائی الیاف بلند به خمیر مکانیکی افزوده شود. در گذشته برای کاغذ روزنامه معمولاً 75 درصد خمیر گراندوود را با 25 درصد به جای خمیر گراندوود، خمیر شیمیائی RMP خمیر شیمیائی مخلوط می کردند. امروزه با استفاده از کمتری مورد نیاز است.