قراضه ذوبی سنگین یا فولاد ذوبی سنگین که اختصاراً با HMS نشان داده می شود به آهن و فولاد قابل بازیافت اختصاص یافته می شود. HMS به دو درجه اصلی 1 و 2 تقسیم می گردد. تفاوت میان آن ها این است که HMS1 شامل فولاد سیاه و گالوانیزه نمی شود در حالی که HMS2 شامل آن ها می باشد.
این مفاهیم به طور گسترده در مبادلات تجاری این کالا خصوصاً در نیمکره غربی مورد استفاده قرار گرفته است. هر دو نوع قراضه HMS1 و HMS2 به قراضه ها و دورریزهای کهنه اطلاق می شود. آنها شامل آهن و فولاد جمع آوری شده ناشی از تخریب و وسایل غیر قابل مصرفی است که عمرشان به پایان رسیده است. از آن جا که هر دو درجه دارای ضمانت یک حداقل ضخامتی هستند یک چهارم اینچ برای HMS1 و یک هشتم اینچ برای HMS2 - لذا محموله ها دارای دانسیته حجمی بالایی هستند. همچنین برای هر دو گروه ابعاد حداکثر 60×24 اینچ تعریف شده و باید آماده سازی شده و آماده شارژ در کوره باشند.
این دانسیته و ابعاد و آماده سازی قراضه ها باعث می شود که قراضه دارای اثربخشی بیشتری برای عملیات ذوب در کوره ها گردد و نیز سبب به حداقل رسانیدن زمان شارژ کوره و ذوب کامل قراضه می گردد. در مقابل قراضه های نازک مخلوط، تا حد زیادی باعث افزایش زمان شارژ و کاهش بهره وری کوره خواهد شد. تعیین و تغییرات در حداکثر اندازه و ابعاد قراضه توسط انستیتیوی بازیافت قراضه (ISRI) در امریکای شمالی صورت گرفته است. HMS معمولاً به صورت مخلوطی از درجات 1 و 2 - مثلاً 80:20 یا 60:40 یا 70:30 - نیز مورد داد و ستد قرار می گیرد. قراضه های سنگین با کلاس H2 در ژاپن و A3 در کشورهای CIS مورد استفاده قرار می گیرد.