ستون فولادی مدفون (Fully Encased Steel Column)
در این حالت ستون فولادی کاملاً در داخل دیوار بتنی قرار گرفته و توسط آرماتورهای قائم و خاموت های پیرامونی محصور میشود. این حالت می تواند مناسب ترین گزینه، هم از نظر فنی و هم از نظر اقتصادی، برای استفاده از سیستم دیوار برشی بتنی در قاب فولادی باشد. در این صورت، نیروی محوری و لنگر خمشی به وسیله عملکرد مختلط دیوار بتنی و ستون فولادی که توسط برشگیرهای متقارن مهیا می شود و نیروی برشی نیز توسط دیوار بتنی تحمل میشود.
ستون فولادی نیمه مدفون (Partially Encased Steel Column)
برای این روش مطابق آئین نامه AISC 341-10، ستون فولادی بایستی به تنهایی قادر به تحمل کل نیروهای کشش و فشار ناشی از لنگر واژگونی دیوار باشد. به عبارت دیگر از باربری دیوار در مقابل نیروی محوری و لنگر خمشی اعمالی باید صرف نظر شود. همچنین نیروی برشی نیز توسط دیوار برشی بتنی تحمل میشود.
بهره گیری از این حالت منجر به افزایش مقطع ستون فولادی، ابعاد و تعداد میل مهاری کششی کف ستون شده که علاوه بر جنبه های اقتصادی طرح، بروز مشکلات اجرایی را نیز محتمل می سازد. علاوه بر این با توجه به ظرفیت بالای مقطع ستون فولادی به تعداد بیشتری برشگیر نسبت به حالت قبل نیاز است و با توجه به تعبیه برشگیرها تنها در یک وجه ستون، طبیعتا تراکم برشگیرها نیز بیشتر خواهد بود.
با توجه به موارد فوق استفاده از این سیستم توصیه نمی شود. هر چند در صورتی که در یک راستا بخواهیم از سیستم دیوار برشی بتنی استفاده نماییم، در حالی که در راستای دیگر سیستم لرزه بر جانبی از نوع مهاربندی بوده و دو سیستم در یک یا چند ستون با هم مشترک باشند، الزاماً با توجه به تداخل ورق اتصال مهاربندی با خاموت های ستون دیوار برشی مدفون، سیستم ستون فولادی نیمه مدفون باید استفاده شود.