ستون فولادی منفصل

در این حالت ستون فولادی و دیوار به طور کامل از هم مجزا هستند. در این روش با توجه به نوع اتصال تیر بین دو ستون به دیوار، نیروهای طراحی متفاوت خواهند بود. اگر تیر فولادی از داخل دیوار عبور کند، تحت بار جانبی تیر در برش و خمش، و ستون های اطراف در فشار و کشش قرار خواهند داشت. در اینجا ستون ها بایستی برای نیروی زلزله تشدید یافته طرح شوند.

همچنین برای این حالت توصیه می شود فاصله دیوار برشی بتنی و ستون فولادی کم نبوده تا نیروی برشی و لنگر خمشی آن قابل توجه نشود. همچنین از آنجا که برش تیر ناشی از نیروی زلزله است، اتصال تیر به ستون بایستی قادر به تحمل نیروی برشی دو طرفه باشد. به طور مثال از اتصال با ورق جان (به تنهایی یا در ترکیب با نشیمن سخت شده) استفاده شود. علاوه بر این کفایت دیافراگم بین ستون و دیوار بایستی یرای تحمل کشش و فشار ایجاد شده بین آنها کنترل شود.

در صورتی که با ارائه جزییات مناسب، اتصال تیر به دیوار به صورت مفصلی اجراء شود، به صورت مثال با تعبیه Insert Plate در دیوار تیر، به صورت مفصلی به آن متصل شود، در تیر و ستون اطراف دیوار هیچ نیرویی ناشی از بار جانبی ایجاد نخواهد شد. دقت شود که در این حالت نیز ممکن است نیروهای قابل توجهی در دیافراگم حد فاصل انتهای دیوار تا ستون ایجاد شود که ضروری است در طراحی دیافراگم مدنظر قرار گیرد. با توجه به عدم وجود ضوابط کافی و همچنین ابهامات متعدد در طراحی این حالت دیوار برشی در ساختمان فولادی، استفاده از این حالت مناسب نیست.

با توجه به آن که ستون های متصل مدفون یا نیمه مدفون در دیوار، المان های تغییرشکل کنترل هستند، نیازی به طرح این ستون ها برای نیروهای تشدید یافته نیست. اما اگر دیوار برشی و ستون فولادی منفصل از هم باشند، طرح ستون های فولادی مربوطه، همانند ستون های فولادی در اسکلتهای فولادی دیگر و برای ترکیبات بار شامل زلزله تشدید یافته می باید، صورت گیرد.

برای طراحی دیوار برشی با ستون منفصل، روال طراحی دقیقاً نظیر روال طراحی دیوار برشی در ساختمان های بتنی بوده و نکته محاسباتی خاصی در این باره وجود ندارد. همچنین در این حالت در صورتی که در ستون های اطراف دیوار برشی نیروی زلزله ایجاد شود، این ستون ها مطابق آئیننامه، باید برای زلزله تشدید یافته طرح شوند.