خاک های نامناسب و مشکل ساز اجرای نیلینگ

خاک های بدون چسبندگی کاملاً خشک بوده و فاقد ریزدانه چسبنده یا سیمان طبیعی هستند. اصطلاحاً به آنها خاک های ریزشی گفته می شود. بنابراین دسترسی به گودبرداری های عمودی یا نزدیک به قائم بسیار دشوار است.وجود آب زیرزمینی در پشت دیوار میخکوبی شده، ضرورت استفاده از سیستم زهکشی را ایجاب می کند. علاوه بر این میزان آب زیرزمینی زیاد موجب فروپاشی زودرس چال های حفر شده می شود ( به خصوص در خاک های با دانه بندی ضعیف). لذا هزینه نصب میخ ها بسیار گران تمام خواهد شد. همچنین تراوش زیاد آب زیرزمینی از جبهه کار ممکن است باعث مشکلات اساسی در استفاده از شاتکریت شود.

خاک های دارای تخته سنگ و قلوه سنگ

وجود مقدار زیاد تخته سنگ و قلوه سنگ در خاک ممکن است موجب افزایش مشکلات حفاری و در نتیجه افزایش هزینه های ساخت و زمان اجرا شود. هنگامی که در محیط خاکی مقدار تخته سنگ و قلوه سنگ کم باشد، تغییر مکان چال زنی از محلی به محل دیگر کمتر صورت گرفته و مشکلات کمتری را در پی خواهد داشت.این نوع خاک ها معمولاً SPT کمتر از 4 داشته و برای بکارگیری روش میخکوبی نامناسب هستند. زیرا دوغاب تزریق شده مقاومت چسبندگی ضعیفی با خاک ایجاد می کند و بنابراین لازم است جهت رسیدن به مقاومت مورد نیاز، طول های بلندتری از میخ ها مور استفاده قرار گیرد.

در رس های با درجه پلاستیک بالا، جابه جایی وابسته به زمان (خزش) از اهمیت زیاد برخوردار است. پدیده خزش در کاربردهای موقت اهمیت کمتری دارد، ولی برای سازه های دائمی مشکل آفرین است. به کارگیری و اجرای هر گونه سازه نگهبان در عملیات گودبرداری در خاک های ریزدانه و نرم، دارای پتانسیل ناپایداری زیادی در کف گود است. علاوه بر این، خاک های با درجه ی بالای پلاستیسیته ممکن است فروپاشیده شده و یا ممکن است در نتیجه تورم و آماس، در سطح حفاری فشار نقطه ای اضافی ایجاد نماید.

خاک های آلی

برخی از خاک های آلی مانند گل های آلی، رس های آلی و ذغال سنگ ها معمولاً مقاومت برشی بسیار کمی داشته ودر نتیجه مقاومت چسبندگی آنها نیز ضعیف است. تا آنجا که اجرای نیلینگ در این گونه خاک ها غیراقتصاد خواهد بود (به دلیل لزوم استفاده از آرماتورهای بلند) برخی از خاک های آلی مقاومت های قابل قبولی دارند و برخی دیگر از آنها مانند ذغال فیبری ممکن است به شدت ناهمگن و ناهمسان باشند.

در این موارد، با وجود اینکه مقاومت برشی خاک می تواند در برخی از امتدادها منطقی و قابل قبول باشد، ولی ممکن است در جهات دیگر مقدار آن کم باشد. وجود جهات نامطلوب ممکن است تأثیر سو یی در پایداری دیوار داشته و آرماتورهای بلند مورد نیاز باشد. علاوه بر این، روند فرسایش خاک های آلی نسبت به خاک های غیرآلی، بیشتر است.

خاک های خورنده (خاکستر، سربار) یا آب زیرزمینی اسیدی

در این شرایط ممکن است استفاده از یک سیستم حفاظتی گران قیمت مورد نیاز باشد که به طور قطع بزرگ ترین عیب استفاده از روش نیلینگ در این شرایط خواهد بود.سنگ های هوازده به همراه صفحات نامناسب نظیر درزه ها، شکستگی ها، بریدگی ها، گسل های چین ها، شیست ها ی متورق و شکافتگی ممکن است در چالزنی و پایداری چال تأثیر گذاشته و مشکلاتی برای تزریق ایجاد نماید.

علاوه بر این، وجود این ناپیوستگی ها پتانسیلی برای تشکیل بلوک های ناپایدار در توده سنگ شده که در حین حفاری خطراتی را در پی خواهد داشت. ناپایداری بلوک های مرزی ممکن است در نتیجه وجود عواملی نظیر بریدگی در درزه های فشارهای هیدرواستاتیک جانبی و رو به بالا و نیروهای منفذی تشدید شود. همچنین ممکن است تأمین پایداری تک تک بلوک ها لازم باشد که در مقایسه با اجرای معمول نیلینگ، غیراقتصادی خواهد شد. علاوه بر این، تزریق در سنگ های حفره دار و درزه های باز شده بسیار دشوار بوده و در نتیجه فرار دوغاب، موجب پرهزینه شدن اجرای نیلینگ می شود.