با افزایش قابلیت شکل پذیری سازه های زیر زمینی می توان تا حدودی تغییر شکل های ناشی از زلزله را جذب نمود. البته میزان قابلیت شکل پذیری سیستم نباید به قدری باشد که قابلیت تحمل بارهای استاتیکی آن از بین برود.
آسیب پذیرترین نقاط در سیستم های مترو محل های اتصال اجزای محتلف سازه ای دارای سطح مقاطع مختلف به یکدیگر هستند. برای ساخت این نقاط باید از تمهیدات خاص سازه ای نظیر ایجاد درزه های مناسب بین قطعات استفاده نمود.در محل هایی که تونل از حد فاصل بین خاک و سنگ عبور می کند باید حداقل یک یا دو فوت رسوبات خاکی و دانه ای بین سطح حفاری و جدار تونل قرار داده شود تا بدیل ترتیب از ایجاد نقاط صلب در حین وقوع زلزله ممانعت بعمل آید.
قطعاتی که به صورت صلب به سازه اصلی متصل می شوند باید طوری طراحی شوند که در جهت سازه اصلی و به همان مقدار مرتعش شوند. می توان این قطعات را به صورت جزیی از سازه اصلی طراحی نمود.
قطعاتی که به صورت سست به سازه اصلی متصل می شوند باید طوری طراحی شوند که به صورت یک واحد مجزا در حین زلزله عمل نمایند. اتصال آنها با سازه اصلی باید شکننده و قابل تعمیر و یا به صورت درزه های مناسب باشد.
در تمامی درزه هایی که امکان تغییر شکل پلاستیک وجود دارد باید تمهیداتی جهت ممانعت از ورود آن به سیستم در نظر گرفته شود. این درزه ها را می توان با بنتونیت پر کرد.
در سیستم های ایزولاسیون لرزه ای با توجه به رفتار مناسب آنها در هنگام زلزله، در ستون ها و سایر نقاط استفاده شود.
کاهش اثرات عبور از گسل ها
بحث مربوط به کاهش خطرات ناشی از گسل ها، بیان شده، ولی برای کامل شدن بحث نیز اشاره ای می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
