سیستم های کنترل نیمه فعال، دسته ای از سیستم های کنترل سازه هستند که در آنها از انرژی خارجی جهت تغییر خصوصیات مکانیکی دستگاه استفاده می شود.سیستم های کنترل نیمه فعال در اصل سیستم های کنترل غیر فعالی هستند که قادر به تغییر و تنظیم خصوصیات مکانیکی سیستم هستند و به همین دلیل اغلب به این سیستم های کنترل، اصطلاح دستگاه های غیر فعال قابل کنترل (Controllable Passive Devices) اتلاق می شود.
خصوصیات مکانیکی این سیستم ها بر اساس بازخوردهای اندازه گیری شده از پاسخ سازه تنظیم می شوند. در یک طرح کنترل نیمه فعال، یک سامانه کنترلگر (یک رایانه) به اندازه گیری بازخوردها می پردازد و بر اساس الگوریتم کنترل از پیش تعیین شده، سیگنالی مناسب جهت عملکرد دستگاه های نیمه فعال ارسال می کند. نیروهای کنترل در نتیجه حرکت خود سازه و تنظیم مناسب خصوصیات مکانیکی سیستم کنترل نیمه فعال تولید می شوند. علاوه بر این، با توجه به اینکه نیروهای کنترل در اغلب سیستم های کنترل نیمه فعال در خلاف جهت حرکت سازه عمل می کنند، بنابراین باعث پایداری کلی سازه می شوند.
سیستم های کنترل نیمه فعال ذاتاً دارای رفتار غیرخطی هستند و بسیاری از مزایای سیستم های کنترل فعال را بدون نیاز به منبع انرژی بزرگ دارا هستند. برخی از سیستم های کنترل نیمه فعال با اندازه گیری موضعی پارامترهای لازم جهت کنترل سازه، کاملاً غیر متمرکز (Non-Centralized) بوده و در نتیجه در برابر عدم اطمینان هایی که غالباً در ارتباط با سیستم های سازه ای وجود دارد، بسیار توانمند عمل می کنند.
دستگاه های کنترل نیمه فعال هیچ انرژی مکانیکی به سازه وارد نمی سازند و همچنین به انرژی بسیار اندکی (غالباً در حد چند باطری کوچک) جهت راه اندازی و تغییر سیستم های مکانیکی مربوط به کنترل رفتار دستگاه (مثلاً یک شیر کنترل الکتریکی) نیاز دارند. علاوه بر این نیروی کنترل تولید شده توسط یک دستگاه نیمه فعال همیشه به سرعت نسبی و تغییر مکان دستگاه بستگی دارد.انواع سیستم های کنترل نیمه فعال سازه: