با استفاده از سیستم باربر جانبی دیوارهای برشی جدار نازک می توان ظرفیت باربری سازه های ضعیف را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش داد. در مواردی که اولویت اول مقاوم سازی، افزایش ظرفیت باربری سیستم است، استفاده از ستون های نگهدارنده سخت تر برای دیوار برشی نسبت به ستون های نگهدارنده انعطاف پذیر ارجحیت دارد.
در مواردی که اولویت اول مقاوم سازی، افزایش ظرفیت جذب و استهلاک انرژزی است، استفاده از ستون های نگهدارنده انعطافپذیر برای دیوار برشی نسبت به ستون های نگهدارنده سخت و قوی ار جحیت دارد. البته انعطاف پذیر بودن ستون های نگهدارنده یک محدوده بهینه دارد که در آن محدوده اولاً سختی ستون ها به حدی است که ستون ها توانایی نگه داشتن ورق دیوار و تشکیل میدان کششی را داشته و از کمانش کلی دیوار جلوگیری می کند.
ثانیاً سختی ستون ها آنقدر زیاد نیست که قاب نگهدارنده دیوار، تحمل نیروهای وارد شده را داشته باشد تا دچار شکست ترد دیوار شود. همچنین در مقادیر کم نیروهای برشی، سختی زیاد ستون مانع از تغییر شکل های مناسب برای جذب بیشتر انرژی نشود. تعیین محدوده بهینه سختی ستون های نگهدارنده نیاز به مطالعات بیشتری دارد. اندرکنش سازه اولیه و دیوار برشی به گونه ای است که موجب تقویت سازه اولیه شده و نیروهای وارد شده به اجزا سازه اولیه را تعدیل می کند.
افزودن سخت کننده های قطری بر خلاف دیوار برشی فولادی بدون بازشو، بر روی کمانش خارج از صفحه در دیوار برشی بازشودار اثر چندانی ندارد. اما باعث بهبود رفتار هیسترزیس دیوار برشی شده و اضافه کردن این نوع سخت کننده به عنوان عامل تقویتی دیوارهای برشی فولادی بازشودار سبب افزایش ظرفیت باربری تا 26 در صد، جذب انرژی تا 22 درصد و سختی سیستم تا 18 درصد می شود.
سخت کننده های قطری، سبب نزدیک شدگی ستون های می شوند و میزان نزدیک شدگی توسط این نوع سخت کننده ها، بیش از زمانی است که از سخت کننده های افقی، افقی - قائم تواماً استفاده می شود. از این نظر استفاده از این نوع سخت کننده های بر معایب سیستم می افزاید.