امروزه در ساختمان های قاب خمشی بتنی اتصال پله در میان طبقه به ستون ها یکی از مشکلات طراحی و اجرایی محسوب می شود. این مشکل از آنجا ناشی می شود که اتصال تیر میان طبقه به ستون، در نرم افزار به صورت مفصل مدل سازی می شود این در حالی است که اجرای این اتصال مفصلی به علت عدم جزییات اجرایی مناسب با فرض اولیه (اتصال مفصلی) تطابق ندارد.
آشکار است این اتصال غیراصولی تیر میان طبقه به ستون از نظر تغییر بارگذاری و در آخر تغییر رفتار چند ستون متصل به دال نیم طبقه پله، ضعفی آشکار برای این ستون ها و کل سازه محسوب می شود.این اتصال براساس ظرفیت های موجود در ضوابط و مقررات ملی ساختمان، مبحث 3 تعریف شده و می تواند راهکاری مناسب برای تطبیق طراحی با اجرا باشد.یکی از کمبود های موجود در خصوص ساختمان های بتن آرمه کشور، عدم جزییات اجرایی مناسب در اتصال پله بتنی به ستون است. جزییات اجرایی این اتصالات امروزه به صورت قانونی نوشته نشده بین متخصصین طراح و مجری وجود داشته و به صورت سلیقه ای اجرا می شوند.
اجرای صحیح جزییات ساختمان های بتنی همواره از سخت ترین مراحل اجرای یک سازه بتنی است. ساده سازی و قابلیت اجرایی جزییات سازه بتنی فقط با آگاهی طراحان از تجهیزات کارگاهی و نکات فنی امکان پذیر خواهد بود. برای یک طراحی اصولی و اجرایی که با کم ترین خطا عملیاتی شود لازم است طراحان ضمن تمرکز بر اصول فنی، نیم نگاهی بر عوامل تأثیر گذاری چون اقتصاد و سرعت اجرایی طرح، تجهیزات و دانش اجرایی مورد نیاز اجرای آن داشته باشند. در این صورت ضمن رعایت اصول فنی وکاهش خطاهای اجرایی با استقبال مصرف کنند گان نیز همراه می شود. متأسفانه برخی تجویزهای طراحی به علت دشواری بسیار زیاد در اجرا تا کنون اجرا نشده اند که می توان به اتصال مفصلی تیر میان طبقه، اجرای خاموت ستون در حدفاصل ضخامت سقف و رامکای بتنی ستون اشاره کرد.
نیاز بیشتر ساختمان های بتنی به اجرای تیر میان طبقه از دیگر امتیازات این طرح است تا در جهت حفظ سرمایه های کشور در کنار بهبود عملکرد این سازه ها نقش آفرینی کند. برخی از مهم ترین مزایای این اتصال ارائه می شود.
راه پله بتنی در ساختمان های بتن آرمه دارای سه جزء اصلی شمشیری دال پله و تیرها و اتصالات رابط پله با سازه است. روش ها و مصالح مختلفی برای اجرایی راه پله در سازه بتنی وجود دارد که می توان به روش تیرچه بلوک، دال بتنی، کامپوزیت و پیش ساخته اشاره نمود.دال بتنی به صورت پیوسته بتن ریزی شده و دو اختلاف سطح را به هم متصل می نماید. ضخامت این دال ها برحسب دهانه و مقدار بارگذاری تعیین می شود که دو شبکه میلگرد مطابق با مشخصات طراحی در این ضخامت جای می گیرند.
پله های قابل اجرا از نظر معماری در ساختمان های بتن آرمه شامل پله پیچ، دوطرفه، سه طرفه و چهار طرفه است. انتقال بار این پله ها بر اساس تعداد اتصال آنها به سازه تعیین می شود. برای مثال پله پیچ در ابتدا و انتها به تیرهای کف متصل است و کل وزن و بارهای وارد بر آن به وسیله ی این دو نقطه به سازه منتقل می شود. در حالی که به علت شکستگی و تغییر زاویه در پله های دیگر این انتقال بار در هر تغییر جهت پله به وسیله ی اتصال دال پله به ستون مجاور آن منتقل می شود.
بر اساس جزییات کنونی، این اتصال به وسیله ی تیر میان طبقه پله که در زیر دال پله قرار گرفته و دو سر آن به ستون های دو طرف متصل است، تأمین می شود. فلسفه طراحی و مفروضات این اتصال برای جلوگیری از تحلیل دینامیکی، بسیار ساده منظور می شود اما در واقع با جزییات اجرایی کنونی این اتصال تطبیق ندارد. اجزای پله (دال شمشیری و کف) با رفتار پوسته ایی خود فقط نیروهای برشی را به تکیه گاه ها منتقل می کنند. این تکیه گاه ها شامل کف طبقات بالا، پایین و در حدفاصل ارتفاع طبقه به وسیله ی تیر میان طبقه به ستون های کناری آن منتقل می شود.
در این جزییات تیر میان طبقه قرار نیست به عنوان بخشی از قاب خمشی در سیستم باربرجانبی مشارکت نماید. بلکه باید تیری دو سر مفصل باشد و فقط انتقال نیروی برشی قائم و افقی توسط آن امکان پذیر باشد نه نیروهای خمشی یا پیچشی. به علت سختی اندک دال و شمشیری پله در جهت افقی نیروی وارد از آن به ستون ها بسیار کم است که در غیر این صورت برای جلوگیری از وقوع پدیده ی ستون کوتاه باید در بالا و پایین اتصال تیر به ستون خاموت گذاری فشرده صورت گیرد.
روشن است طراحی و اجرای اتصالی بتنی که دارای چنین ویژگی باشد بسیار دشوار است. به عبارتی می توان گفت اجرای اتصال مفصلی ایده ال با بتن ریزی درجا غیر ممکن است. جزییات اجرایی اتصالات و نحوه انتقال بارهای وارد از پله در نیم طبقه به سازه، درصدی از یک اتصال مفصلی ایده ال را پوشش می دهند.