پس از بررسی دقیق بارهای وارده تیر میان طبقه و عملکرد مورد نیاز اتصال این تیر، ظرفیت های موجود در ضوابط و استانداردهای کشور مطالعه و طرح اتصال برشی -اصطکاکی برای این اتصال پیشنهاد شد. همان گونه که از نام این اتصال مشخص است، بخش اعظم نیروی برشی به وسیله ی میلگرد (ظرفیت برشی فولاد) و بخش اندکی از آن در صورت رعایت ضوابط اجرایی اتصال بتن جدید به قدیم به وسیله ی اصطکاک بتن، به ستون منتقل می شود.
تمرکز اصلی انتقال نیرو به وسیله ی این اتصال، بر برش فولاد بوده البته در صورت نیاز و تمهیدات لازم در این اتصال می توان از ظرفیت برشی اصطکاکی بتن نیز استفاده کرد. برای به کمینه رساندن ظرفیت لنگر این اتصال، باید در این طرح اتصال دال پله با ستون با کم ترین سطح مقطع اجرا شود. پس دال کف پله فقط به گوشه ی ستون به وسیله ی میلگردهای انتظار قرار داده شده، متصل می شود.
لازم است میلگردهای انتظار در کنج ستون با پیش بینی قرارگیری آنها در حد فاصل دو شبکه میلگرد دال پله و در جهت های مختلف برای کاهش طول مهاری جای گذاری شوند. سپس قالب بندی و بتن ریزی ستون با موقعیت میلگردهای قرار داده شده انجام می شود. میلگردگذاری این اتصال، بعد از بستن شبکه ی میلگرد ستون انجام می شود.
این اتصال کم ترین مزاحمت را برای قالب بندی ستون خواهد داشت و فقط قالب کنج محل اتصال به اندازه ی ضخامت دال کف پله بالاتر نصب می شود. پس از آن منافذ موجود بسته می شود تا از خروج و کرمو شدن بتن این ناحیه جلوگیری شود. پس از باز کردن قالب، برای کاهش مصرف میلگرد در این اتصال می توان سطوح بتنی در تماس با دال کف پله را مضرس کرد. تا به این طریق از ظرفیت برشی اتصال بتن دال پله با بتن ستون به شکل مناسبی استفاده شود.
ضوابط طراحی اتصال مفصلی جدید
طراحی این اتصال بر اساس مبحث 3 مقررات ملی ایران انجام می شود. با توجه به نوع اتصال دال به ستون که در دو صفحه جداگانه نیرو به صورت برشی اصطکاکی منتقل می شود، کاربرد این ضوابط در مواردی مجاز است که انتقال نیروی برشی بین دو سطح با مشخصات (1( الی)3) مورد نظر باشد و انتقال برش در موارد بالا به وسیله ی عملکرد برشی اصطکاکی صورت می گیرد.
روشن است که اتصال فوق دارای شرایط بند (3) است. ازطرفی شرایط بند (1) نیز در مورد آن می تواند درست باشد. زیرا با وجود بتن ریزی در زمان های مختلف با پیوستگی بتن جدید و قدیم همراه خواهد بود و در مقابل برش مستقیم نسبتاً قوی است، با این وجود همواره این احتمال وجود دارد که یک ترک در موقعیت نامناسبی تشکیل شود. در فرضیه اتصال برشی - اصطکاکی است که وقوع چنین ترکی در این حد فاصل را در نظر می گیرد و میلگردها باید در عرض ترک فراهم شوند تا مقاومتی در برابر جابه جایی نسبی در راستای ترک به وجود آید. هنگامی که برش در راستای یک ترک اثر می کند، صفحه ی ترک نسبت به صفحه ی دیگر دچار لغزش می شود. چنانچه سطوح ترک زبر و ناهموار باشند این لغزش با جدا شدن سطوح ترک همراه است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
