تعمیر بتن جدا شده با پاشیدن ملات

در این روش، مشابه روش شاتکریت با مخلوط خیس، ولی با سرعت بسیار کم تر، ملات از پیش تهیه شده جهت تعمیر قسمت های جدا شده، با فشار کم به محل مورد نظر پاشیده می شود. ملات با اسلامپ پایین، از طریق پمپ های کوچک بتن یا پمپ های مخصوص کارهای سنگین، درون شلنگ حرکت و پاشیده می شود. هوا هم در سر نازل به ملات اضافه می شود.

در این روش در مقایسه با روش شاتکریت با مخلوط خشک یا مرطوب، نازل به سطح تعمیر بسیار نزدیک تر است. بدین معنی است که می تواند برای فضاهای تنگ نیز مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به ماهیت غلظت و چسبندگی مخلوط مورد نظر و فشار کمتر اعمال شده در این روش، واجهش به مراتب کمتری به سمت بیرون نسبت به شاتکریت با سرعت بالا وجود دارد. قبل از اینکه هر گونه تعمیری روی عضو بتنی انجام شود، علت خسارت باید ارزیابی و هدف از تعمیر مشخص شود.

دلایل متعارف اضمحلال بتن

• خوردگی فولاد
• حمله سولفات
• واکنش های قلیا- سنگدانه
• تغییرشکل های بیش از حد و خرابی حاصل از ذوب و یخ زدگی
• اجرای ضعیف در حین ساخت سازه اصلی
• فاصله گذاری نامناسب درز و عدم تعادل در بارگذاری

هدف از اجرای این نوع تعمیر

بسته به مخلوط ملات منتخب، پاشیدن با فشار کم برای اصلاحات و تعمیرات سطحی یا تعمیرات سازه ای بکار گرفته می شود. پاشش مخلوط با هدف دوام در برابر یخ زدن-ذوب شدن، مقاومت در برابر سولفات، کاهش نفوذپذیری و سایر ویژگی های مورد نظر یا مشخص شده می تواند فرمول بندی شود.

موارد استفاده

معمولاً ملات پاشی با فشار کم برای تعمیرات سطوح عمودی و بالای سر استفاده می شود. کاربردهای موفق آن شامل تعمیرات سازه ای پل ها، پایه های پل و ساختمان، سطوح زیرین دال های سازه ای، دیوارهای داخلی و خارجی مخازن، استادیوم ها، تونل ها و دیوارهای نگهبان است. استفاده از این روش در تعمیرات سازه ای زمانی به بهترین شکل صورت می گیرد که تحت نظارت و راهنمایی یک مهندس ذی صلاح انجام شود.

ضخامت لایه گذاری در هر بار پاشش می تواند بین 13 تا 100 میلی متر باشد. ضخامت های بیشتر از 150 میلی متر با چند بار لایه گذاری ممکن است. چنانچه به ضخامت های بیش از 100 میلی متر نیاز باشد، سایر روش ها ممکن است اقتصادیتر باشد.عناصر تشکیل دهنده ملات بسیار گسترد ه اند و انتخاب آنها به موقعیت خاص تعمیر بستگی دارد. فرمول تهیه ملات ممکن است شامل موادی از قبیل مواد ضدخوردگی، ترکیبات هواساز و افزودنی های پیوندساز باشد.

در این روش هزینه های مصالح اولیه نسبت به روش شاتکریت معمولی بیشتر است اما هزینه های اجرایی اغلب کمتر یا با آن قابل مقایسه است زیرا در این روش به تمیزکاری کمتری نیاز است، واجهش مصالح کمتر بوده، همچنین به اپراتور بتن پاش ماهر نیازی نیست.عوامل موثر در آماده سازی سطح که صرفاً به اینها هم محدود نمی شوند شامل موارد زیر است:

• نیمرخ ناهمواری مدنظر برای سطح آماده شده
• روش های اصلاح سطوح آلوده
• اشباع نمودن سطح زیرکار
• آرماتور مورد نیاز که از سوی تولید کننده ملات، مهندس طراح و یا کارفرما مشخص می‌شود.