محققین میکرو شمع را به این شرح توصیف کردند که با قرار دادن یک عامل مسلح کننده (یک یا چند میلگرد یا یک لوله) در درون یک حفره که قطر کمی دارد و تزریق ملات یا دوغاب با فشار نسبتاً زیاد در آن حفره و نفوذ ملات در درون خاک، میکرو شمع به وجود می آید. این تعریف شامل میکروشمع هایی که بدون فشار تزریق ساخته می شوند نمی شود. تعریف فوق میکروشمع ها را به دو دسته کلی تقسیم م یکند که شامل انواع میکروشمع های IRS و IGU هستند.
میکرو شمع با تحدید پذیری تزریق به شکل انتخابی (شمع های IRS)
میکروشمع های IRS شامل میکروشمع هایی هستند که از تزریق دوغاب در درون یک لوله با پکرهای مضاعف ساخته می شوند به نحوی که تزرق در نواحی خاص (قابل انخاب توسط پرسنل اجرایی) صورت گرفته و عملیات تزریق در نواحی دیگر نیز (در همان میکروشمع) قابل انجام است. لوله مشبکی که برای این نوع تزریق به کار می رود تیوپ منچات نامیده می شود.
میکروشمع با تزریق پذیری یک باره (شمع های IGU)
شمع های IGU شامل میکروشمع های تزریق شده با یک پکر یا میکروشمع هایی است که غلاف در انتهای آنها برداشته شده و فشار دوغاب بر آنها اعمال می شود، است.در این فرایند دوغاب در یک مرحله تزریق می شود و حتی اگر از یک تیوپ منچپ استفاده شده باشد تزریق مرحله بعد با اعمال فشار از بالای غلاف، بسیار مشکل خواهد بود. شمع های ریشه ای و میکروشمع های با دوغاب تراکمی که در دانشگاه شمال غرب آمریکا ساخته شده در این رده بندی قرار می گیرند. تفاوت بین آن شمع ها در حداکثر فشار دوغاب است که برای شمع های ریشه ای معمولاً 0/6 مگاپاسکال و برای شمع های با تزریق تراکمی حدود 9 مگاپاسکال است.
استفاده از فرایندهای حفاری و تزریقی برای ساخت میکروشمع موجب ارتعاش های کمتر و کاهش اثرات نامطلوب به سازه موجود در مقایسه با سایر روش های ساختمانی تقویت پی سازه یا کارگذاری شمع ها است. اگر برای حفاری از غلاف در قطعات کوتاه استفاده شود، می توان آنها را توسط پیچ به همدیگر متصل نمود. میکروشمع ها را می توان با فشارهای که به کوچکی 1/5 متر (فشار هیدرواستاتیکی) هستند نصب یا اجرا می شوند.