در شتاب دهنده های فاقد قلیا، تسریع زمان گیرش از طریق تشکیل اترینگایت زود هنگام است که تفاوت اصلی این گونه شتاب دهنده ها با شتاب دهنده های قلیایی است. بنابراین مشکل دوام بتن که به دلیل تأخیر در تشکیل اترینگایت در هنگام استفاده از شتاب دهنده های قلیایی بوده، کاملاً برطرف میشود.
در شیمی سیمان و مهندسی عمران اترینگایت به نام باسیل سیمان شناخته شده است. اگر این ترکیب در زمان نامناسب در فرآیند هیدراسیون سیمان تشکیل شود می تواند سبب به هم ریختن یا از بین رفتن ساختار سیمان شود.
تخریب ساختار میکروسکوپی سیمان به وسیله تشکیل اترینگایت در زمان هیدراسیون نهایی ایجاد می شود که به آن تشکیل اترینگایت تأخیری می گویند. که در آخرین مرحله هیدراسیون سیمان سبب ایجاد ترک می شود. از سوی دیگر حصول مقاومت زودرس در بتن از طریق کنترل نمودن تشکیل اترینگایت در زمان مناسب فراهم می شود، که این عمل سبب سخت شدن، گیرش سریع و مقاومت بالا می شود.
از طریق کنترل نمودن زمان تشکیل اترینگایت می توان انقباض و انبساط در زمان هیدراسیون سیمان را نیز تعدیل نمود. گیرش سریع سیمان یا بتن به وسیله تشکیل اترینگایت در مراحل اولیه هیدراسیون سیمان حاصل می شود که در این مورد استفاده از شتاب دهنده های فاقد قلیا مفید است. این دسته از ترکیبات با تشکیل اترینگایت در زمان مناسب که همان سنین اولیه بتن است، سبب افزایش سرعت گیرش و افزایش مقاومت می شوند.