شتاب دهنده ها با تندکردن روند آبگیری سیمان موجب کاهش زمان گیرش (زودگیری)، افزایش آهنگ کسب مقاومت (زودسخت شدن)، یا هر دو می شوند. برخی از افزودنی ها با افزایش چسبندگی خمیر، عملکردی مشابه شتاب دهنده ها دارند.
شتاب دهنده ها بر اساس عملکرد و کاربردشان به چهار گروه اصلی تسریع کننده (تندگیرکننده)، زودگیرکننده، آنی گیرکننده، و زود سخت کننده تقسیم می شوند. ممکن است در برخی موارد در عملکرد این چهار گروه اصلی همپوشانی هایی وجود داشته باشد.
تسریع کننده ها (تندگیرکننده ها)
تسریع کننده (تندگیرکننده) ماده افزودنی است که زمان گیرش و آغاز تغییر حالت مخلوط بتن از خمیری به جامد (صلب) را کاهش می دهد. به عبارت دیگر، تسریع کننده ها (تندگیرکننده ها) آهنگ سفت شدن بتن و افت روانی (اسلامپ) آن را سرعت می بخشند.
زودگیرکننده ها
زودگیرکننده، که افزودنی زودگیر بتن پاشی (شاتکریت نیز نامیده می شود، طبق تعریف افزودنی است که در حین پاشش یا پیش از پاشش به مخلوط افزوده می شود تا شتابی بسیار سریع در گیرش یا سخت شدن مخلوط پاشیده شده پدید آورد. محدوده زمانی عملکرد زودگیرهای بتن پاشی بسیار کوتاه تر از تسریع کننده های (تندگیرکننده های) متعارف بتن است.
آنی گیرکننده ها
آنی گیرکننده ها نوعی زودگیر کننده هستند که زمان گیرش خمیر سیمان (سفت شدن) را به شدت کاهش می دهند (حدود 60 ثانیه) و گیرش آنی پدید می آورند. آنی گیرها برای انسداد نشت آب (نشت بندی) یا پاشیدن بتن بر روی جداره های مرطوب به کار می روند.
زود سخت کننده ها
زود سخت کنند ه طبق تعریف ماده افزودنی است که با یا بدون تأثیر بر روی زمان گیرش روند کسب مقاومت های کوتاه مدت بتن را شتاب می دهد (تسریع می کند).
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
