رویه آسفالتی راه ها در اثر مرور زمان و اثرات جوی مانند یخ زدگی، تابش نور خورشید، گرما و نمک پاشی و برفروبی و همچنین اثرات بار سنگین وسایل نقلیه و سایش چرخ ها خصوصاً در زمان استفاده از زنجیر چرخ و تیغه های برف روب در طول دوران بهره برداری دچار فرسایش، کچلی، پریدن دانه ها، شن زدگی و سولفاته شدن می شوند و چنانچه تعمیر و اجرای روکش در زمان خود انجام نشود این خرابی ها گسترش یافته و دچار تخریب کلی راه شده و حتی لایه های زیرین را نیز تخریب می کنند.
برای جلوگیری از تشدید فرسودگی و به عقب انداختن زمان اجرای روکش و حفظ وضع موجود و پر کردن ترک های آسفالت استفاده از پوشش های حفاظتی آسفالت توصیه می شود. این پوشش ها ضمن فراهم آوردن سطحی مناسب برای رویه راه موجب آب بند شدن آسفالت شده و از تخریب آسفالت و لایه های زیرین آن جلوگیری بعمل می آورد و به عنوان یک شیوه نگهداری ارزان قیمت توصیه می شود که موجب میشود سطح سرویس دهی راه حفظ شده و بهره برداری ایمن از راه را فراهم آورد.
روش های مختلف و متعددی حسب میزان تخریب رویه و وزن و تعداد ترافیک عبوری و نوع آسفالت راه پیشنهاد می شود. این روش ها ارزان قیمت بوده و بایستی در ابتدای دوران شروع خرابی ها و حتی قبل از شروع تخریب انجام داد.
آسفالت های حفاظتی نوعی از رویه سازی آسفالتی است که در سطح راه های شنی یا آسفالتی اجرا می شود. ضخامت این نوع رویه سازی، حداکثر 25 میلیمتر است و لذا جزو لایه باربر روسازی راه محسوب نمی شود و عملکرد ساز ه ای ندارد. در آسفالت های حفاظتی از قیرهای محلول، قیرآبه ها یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده می شود.