وظیفه اجزا تشکیل دهنده بتن

وظیفه اجزا تشکیل دهنده بتن چیست؟
هر یک اجزا تشکیل دهنده بتن، وظیفه مخصوص به خود را دارند.

وظیفه سیمان، تبدیل بتن از حالت مایع به جامد است. با ترکیب آب با سیمان پرتلند و فراهم شدن رطوبت، دما و زمان کافی، مخلوط به وجود آمده شروع به سفت شدن می کند.

به این فرآیند، عمل آوری یا «کیورینگ» (Curing) می گویند.

عمل آوری سیمان پرتلند، توسط تبخیر آب انجام نمی شود؛ بلکه از طریق یک واکنش شیمیایی هیدراتاسیون یا آبپوشی صورت می گیرد.

در واقع، آب طی فرآیند هیدراتاسیون به بخشی از بتن عمل آمده تبدیل می شود.

به همین دلیل، نباید اجازه خشک شدن بتن در حین عمل آوری را داد.

این کار می تواند مانع تکمیل هیدراتاسیون و جلوگیری از رسیدن مخلوط به مقاومت نهایی خود شود.

با توجه به این مطالب، ممکن این سوال به وجود بیاید که «اگر آب و سیمان به تنهایی باعث عمل آوری بتن و سفت شدن آن می شوند، پس وظیفه شن و ماسه (سنگدانه) چیست؟»

مقطع بتن:
مقطع بتن عمل آمده متشکل از سنگ آهک خرد شده (سمت راست) و شن (سمت چپ).

ترکیب خمیری آب و سیمان اطراف سنگدانه ها را به طور کامل پوشش داده و تمام فضای خالی بین آن ها را پر کرده است.

برای پاسخ به این سوال، تصویر مقاطع بالا را به دقت نگاه کنید.

همانطور که مشاهده می کنید، خمیر سیمانی تمام سنگدانه های ریز و درشت را کنار یکدیگر نگه داشته و فضای خالی بین آن ها را پر کرده است.

استفاده از ترکیب آب و سیمان خالی می تواند هزینه بالایی داشته باشد. بنابراین، استفاده از سنگدانه ها باعث کاهش هزینه کل می شود.

به علاوه، استفاده از این مواد منجر به افزایش مقاومت و همچنین کاهش جمع شدگی (ناشی از خروج آب در حین عمل آوری) خواهد شد.

در نهایت، کنار یکدیگر قرار گرفتن تمام این اجزا، بتن را به یکی از مناسب ترین مصالح ساختمانی تبدیل می کند.

در ادامه، به معرفی انواع مختلف افزودنی ها و تأثیر آن ها بر روی خواص بتن می پردازیم.