تعریف پل و تاریخچه آن:
پل، سازه ای برای عبور از موانعی مانند آب، دره یا جاده بدون بستن مسیر زیرین دیگر است. این سازه امکان عبور از موانعی را فراهم می کند که گذر کردن از آن ها دشوار یا غیرممکن است.
طراحی های مختلفی برای ساخت پل وجود دارند که هر یک از آن ها برای یک عملکرد و شرایط به خصوص مورد استفاده قرار می گیرند. طراحی پل ها با عملکرد مورد نیاز، شرایط زمین، مواد مورد استفاده و سرمایه در دسترس تغییر می کند.
به طور کلی، پل ها را می توان بر اساس کاربردشان به موارد زیر تقسیم کرد:
تاریخچه پل از چه دورانی شروع می شود؟
پل ها سازه هایی با قدمت چندین هزار ساله هستند. چیدن سنگ برای ساخت مسیر عبور بر روی رودخانه ها را می توان به عنوان اولین نمود پل در تاریخ بشر دانست.
شواهد موجود نشان می دهد که مردم در دوران نوسنگی (آخرین دوره از عصر حجر)، برای عبور از مرداب ها از نوعی پیاده رو چوبی استفاده می کردند.
نمونه ای از این پیاده روها، گذرگاه «Sweet Track» در کشور انگلستان است که ساخت آن به حدود 5830 سال قبل بازمی گردد.
مردم دوران باستان نیز از نوع خاصی از پل های چوبی استفاده می کرند. برخی از پل های اولیه، درختانی هستند که احتمالا به عمد توسط انسان ها قطع شده اند تا امکان عبور از موانع را برای آن ها فراهم کنند.
البته این امکان وجود دارد که در برخی از موارد درختان به طور اتفاقی در مسیر خاصی افتاده و ایده ساخت پل ها را به انسان ها داده باشند.
«پل آرکادیکو» (Arkadiko Bridge)، یکی از چهار پل قوسی ساخته توسط میسنی ها (اقوام مهاجر یونانی) در عصر برنز (حدود 3300 سال پیش) است.
این پل، بخشی از یک شبکه ارتباطی قدیمی بود که به منظور عبور ارابه ها مورد استفاده قرار می گرفت.
رومیان به عنوان بزرگ ترین سازندگان پل در دوران باستان شناخته می شوند. در این دوران، چندین پل قوسی و آباره با طراحی جدید توسط رومیان ساخته شده است.
این پل ها از نظر مقاومت و دوام نسبت به پل های گذشته بهتر بودند. پل آلکانتارا در کشور اسپانیا، یکی از معروفترین پل های ساخته شده در دوران باستان است.
با گذشت زمان، رومیان با ترکیب کردن نوع خاصی از سیمان به نام پوزولان (خاکستر آتشفشانی) با آب، ماسه و سنگ آتشفشانی، ماده ای مشابه با بتن امروزی را ساختند و در پل ها مورد استفاده قرار دادند.
در کشور هند، پل هایی از قرن چهار میلادی (حدود 1700 سال پیش) یافت شده اند که موادی نظیر چوب بامبو و زنجیرهای آهنی برای تقویت آن ها مورد استفاده قرار گرفته اند. در طول تاریخ، پل های بزرگ زیادی در کشور چین ساخته شدند.
با این وجود، بسیاری از آن ها به دلیل جنگ از بین رفتند. قدیمی ترین پل سنگی چین، پل آنجی نام دارد که در اواخر قرن شش میلادی (حدود 1400 سال پیش) ساخته شده است.
این پل، به عنوان اولین پل قوسی سنگی با اسپندرال باز شناخته می شود.
پل های طنابی به عنوان ساده ترین نوع از پل های معلق، اولین بار توسط امپراتوری اینکا در کوه های آند واقع در آمریکای جنوبی و دقیقا پیش از ورود اروپایی ها به این منطقه (حدود 500 سال پیش) برای عبور از دره ها و مسیرهای دشوار مورد استفاده قرار می گرفتند.
در قرن 18 میلادی (اواخر قرن 11 شمسی)، ابداعات بسیاری در زمینه طراحی پل های چوبی صورت گرفت و اولین کتاب مهندسی پل انتشار یافت.
در سال 1779 میلادی (سال 1158 شمسی)، با رونمایی از «آیرون بریج» (The Iron Bridge) یا «پل آهنی» در کشور انگلستان، انقلاب بزرگی در تکنولوژی ساخت پل رخ داد.
این پل، با استفاده از چدن ساخته شده بود. همزمان با انقلاب صنعتی در قرن 19 میلادی (اواخر قرن 12 شمسی)، استفاده از سیستم خرپا برای ساخت پل های بزرگ توسعه یافت.
در ابتدا برای ساخت پل های خرپایی از آهن به عنوان ماده اصلی استفاده می شد. اگرچه، به دلیل مقاومت کششی پایین این ماده، بعدها فولاد به عنوان ماده اصلی سازنده خرپا جایگزین آهن شد.
مقاومت بالای فولاد، امکان ساخت پل های بسیار بزرگ تری را فراهم کرد. ساخت بسیاری از این پل های بزرگ با کمک ایده های گوستاو ایفل (طراح برج ایفل) صورت گرفت.
بین قرن 17 تا 18 میلادی (بین قرن 10 تا 11 شمسی)، تعدا بسیار زیادی پل سرپوشیده چوبی در کشورهای کانادا و آمریکا ساخته شد.
در اواخر این دوره، ترکیب سنگ یا فلز به همراه خرپاهای چوبی نیز برای این ساخت نوع پل ها مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 1927 میلادی (سال 1306 شمسی)، یکی از پیشتازان صنعت جوشکاری به نام «استفان بریلا» (Stefan Bryła)، برای اولین با در جهان طرح ساخت یک پل جاده ای با استفاده از جوشکاری را ارائه کرد.
در سال 1929 میلادی (سال 1308 شمسی)، «پل مارزایس» (Maurzyce Bridge) مطابق با این طرح بر روی رود اسلودویا در کشور لهستان ساخته شد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
