روش های ساخت پل

روش های ساخت پل کدامند؟
در بخش های قبلی، تاریخچه ساخت پل توسط انسان را مورد بررسی قرار دادیم. امروزه با پیشرفت تکنولوژی، روش های متعددی برای ساخت این سازه ها معرفی شده اند.

در ادامه به معرفی پرکاربردترین روش های ساخت پل می پردازیم.

ساخت پل با روش ساخت برجا:
«روش ساخت برجا» (Cast In Situ Method)، یک روش انعطاف پذیر برای ساخت پل هایی با هندسه پیچیده یا غیرمتعارف است. قطعات مورد نیاز برای ساخت پل با استفاده از روش ساخت برجا در محل پروژه ساخته می شوند.

این روش بیشتر در پروژه هایی به کار می رود که به دلیل اندازه بزرگ قطعات ساخته شده یا نبودن مسیر دسترسی مناسب، امکان انتقال اجزا به محل مورد نیاز وجود نداشته باشد.

روش ساخت برجا به سه نوع «روش پیشرانی» (Incremental Launching Method)، «روش طره متعادل» (Balanced Cantilever Method) و «روش ساخت برجا پس تنیده» (Cast In Situ Post Tensioned Method) تقسیم می شود.

ساخت پل با روش پیشرانی:
روش پیشرانی یا به اختصار ILM، معمولا برای ساخت پل های بتنی پیوسته یا پل هایی با شاه تیر فولادی مورد استفاده قرار می گیرد.

فرآیند ساخت در این روش به صورت تدریجی است. در روش پیشرانی، ساخت عرشه با جلو بردن سازه از تکیه گاه تا پایه به صورت منقطع انجام می شود. این روش برای عرشه هایی با طول بیش از 250 متر قابل استفاده است.

ساخت پل با روش طره متعادل:
روش طره متعادل برای ساخت پل هایی با طول دهانه 50 تا 250 متر مورد استفاده قرار می گیرد. ساخت پل در این روش می تواند به صورت برجا یا پیش ساخته باشد.

در روش برجا، قطعات پل از سر آزاد طره نگهداری شده توسط پایه ها به یگدیگر متصل می شوند. روش طره متعادل برای ساخت پل هایی با دهانه بلند، طول نامنظم و پل های کابلی بهترین گزینه به حساب می آید.

ساخت پل با روش ساخت برجا پس تنیده:
روش ساخت برجا پس تنیده، یکی از پرتقاضاترین روش های ساخت پل است. این روش امکان ساخت پل هایی با انحناهای پیچیده و با دوام بالا را فراهم می کند. در این روش علاوه بر بتن و آرماتور، رشته ها و میله ها نیز برای ایجاد پس تنیدگی مورد استفاده قرار می گیرند.

پس از آماده سازی قالب بتن، رشته ها درون آرماتور قرار می گیرند و بتن ریزی انجام می شود. پس از سفت شدن بتن، رشته ها توسط جک کشیده می شوند تا در معرض یک نیروی کششی با مقدار مشخص قرار گیرند.

با رسیدن به نیروی کششی از پیش تعیین شده، رشته ها در همان وضعیت قفل می شوند. به این ترتیب، ظرفیت باربری و دوام پل افزایش می یابد. پس تنیدگی، نیاز به استفاده از تکیه گاه های میانی را برای پل هایی با دهانه بلند حذف می کند.

مزایا و معایب روش ساخت برجا:
مزایای روش ساخت برجا عبارت هستند از:

• نیازی به جابه جایی سنگین تجهیزات یا انتقال تجهیزات به محل پروژه وجود ندارد.
• روسازه از آسیب های حین جابه جایی در امان است.
• بهترین گزینه برای ساخت پل در نواحی غیر قابل دسترس است.
• هزینه ساخت پل های بتنی مسلح مناسب است.

از معایب روش ساخت برجا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• زمان ساخت نسبت به روش های پیش ساخته بیشتر است.
• برای مواردی که ساخت بر روی آب انجام می شود، احتمال آسیب دیدن بتن تازه وجود دارد.
• نیاز به نیروی کار زیاد و نظارت افراد باتجربه وجود دارد.

ساخت پل با روش پیش ساخته:
در «روش پیش ساخته» (Precast Method)، ساخت پل با استفاده از قطعات پیش ساخته بتنی انجام می شود.

روش های مختلفی برای ساخت این قطعات وجود دارد. به طور کلی، اجزا پیش ساخته در این روش به موارد زیر تقسیم می شوند:

• تیرهای پیش ساخته.
• عرشه پیش ساخته.
• عرشه پیش ساخته منقطع.

ساخت پل با روش ساخت دهانه به دهانه:
«روش ساخت دهانه به دهانه» (Span by Span Casting Method)، یکی از روش های پیشرفته مشابه روش طره متعادل است.

ساخت دهانه به دهانه به عنوان بهترین روش از نظر هزینه و سرعت در نظر گرفته می شود. این روش به منظور ساخت پل های بلند یا چند دهانه با طول حداکثر 60 متر برای هر دهانه منتاسب است.

روش ساخت دهانه به دهانه، با قرار دادن عرشه در یکی از تکیه گاه ها شروع می شود و با اتصال قطعات بعدی تا رسیدن به انتهای پل پایان می یابد.

جانمایی قطعات توسط یک سیستم دکل موقتی یا با استفاده از خرپا مونتاژ شده صورت می گیرد.