تعریف قالب بتن

قالب بتن چیست ؟
قالب بتن، وسیله ای موقتی یا دائمی است که برای ساخت سازه های بتنی مورد استفاده قرار می گیرد. این وسیله، بتن تازه را تا رسیدن به مقاومت کافی در خود نگه می دارد.

به این ترتیب، بتن سفت شده شکل قالب را به خود می گیرد. استفاده از قالب های بتن، علاوه فراهم کردن امکان ساخت سازه های بتنی با شکل های مختلف، احتمال ترک خوردن و شکست را نیز کاهش می دهد.

عملکرد قالب های بتن شباهت هایی به قالب های صنعتی است. با این تفاوت که قالب های صنعتی در شکل دهی و ساخت قطعات پلاستیکی، فلزی و غیر کاربرد دارند.

اجزا تشکیل دهنده قالب بتن چه هستند؟
اجزا تشکیل دهنده قالب بتن به نوع سازه در حال ساخت بستگی دارد. تنوع تجهیزات مورد استفاده برای ساخت قالب بسیار زیاد است.

با این وجود، قالب بتن را می توان به سه مولفه اصلی جداره داخلی، تیر افقی و بولت مهاری تقسیم کرد.

جداره داخلی قالب بتن:
به بخشی از قالب که در تماس مستقیم با بتن قرار می گیرد، جداره داخلی قالب می گویند. جداره داخلی، شکل نهایی بتن را تعیین می کند.

به علاوه، این بخش از قالب بیشترین تأثیر را بر روی سطح بتن سفت شده (شکل سازه نهایی) دارد.

تیر افقی قالب بتن:
تیر افقی وظیفه نگهداری جداره داخلی را برعهده دارد. تیرهای افقی معمولا از تیر و گیره های چوبی یا فولادی ساخته می شوند.

این بخش از قالب، نیروهای وارده از طرف بتن را بین داربست، تکیه گاه ها، بولت های مهاری و خاک توزیع می کند.

بولت مهاری قالب بتن:
نقش بولت مهاری در قالب بندی، اتصال دو صفحه قالب به یکدیگر و تحمل فشارهای افقی حاصل از وزن بتن است. بولت های مهاری معمولا از کابل های فولادی تشکیل می شوند.

این کابل های فولادی از درون تیرهای افقی و جداره داخلی قالب عبور می کنند. سپس، توسط پیچ و مهره از دو طرف محکم می شوند.