عوامل موثر بر مقاومت فشاری بتن

عوامل موثر بر مقاومت فشاری بتن:
عوامل متعددی بر روی میزان مقاومت فشاری بتن تأثیرگذار هستند. در ادامه، به معرفی برخی از این عوامل می پردازیم.

نسبت آب به سیمان:
نسبت آب به سیمان، نحوه شکل گیری ساختار متخلخل بتن را مشخص می کند. فضای متخلخل درون بتن، به عنوان ضعیف ترین بخش آن شناخته می شود که به گسترش ترک در هنگام بارگذاری کمک می کند.

هرچه نسبت آب به سیمان بیشتر باشد، استحکام فشاری بتن کمتر خواهد بود. در طرف مقابل، با بالا بودن نسبت آب به سیمان، زمان گیرش بتن طولانی تر می شود.

رطوبت:
وضعیت رطوبت بتن در زمان انجام آزمایش، بر روی مقدار مقاومت به دست آمده تأثیرگذار است.

به عنوان مثال، در صورت انجام آزمایش بر روی یک نمونه خشک، مقدار مقاومت فشاری به دست آمده نسبت به مقدار آن برای یک نمونه مرطوب (با ثابت در نظر گرفتن دیگر شرایط) بیشتر خواهد بود.

تراکم:
مقاومت بتن به نحوه قرارگیری سنگدانه (شن و ماسه) در کنار یکدیگر بستگی دارد. اگر تراکم ذرات به خوبی صورت نگرفته باشد، فضای بتن دارای حفره های بیشتری خواهد بود. این مسئله، مقاومت فشاری بتن را کاهش می دهد.

ترکیبات شیمیایی سیمان:
از بین ترکیبات سیمان، «تری کلسیم سیلیکات» (Tricalcium Silicate) یا به اختصار C3S و «دی کلسیم سیلیکات» (Dicalcium Silicate) یا به اختصار C2S، اهمیت به خصوصی در مقاومت بتن دارند.

افزایش مقاومت بتن با گذشت زمان، پیش از هر چیزی به نسبت این دو ماده بستگی دارد.

به عنوان مثال، اگر ترکیبی دارای C3S بالا و C2S پایین باشد، در ابتدا مقاومت بیشتری خواهد داشت اما نرخ افزایش مقاومت آن با گذشت زمان کاهش خواهد یافت.

ابعاد ذرات سیمان:
اندازه ابعاد ذرات سیمان بر روی نرخ رشد مقاومت بتن تأثیرگذار است. ریزتر بودن سیمان، سطح بیشتری را برای واکنش هیدارتاسیون فراهم می کند. این مسئله، شتاب انجام واکنش مذکور را افزایش می دهد.

شرایط عمل آوری:
شرایط عمل آوری بتن، مخصوصا دمای حین این فرآیند، محیط را برای افزایش سرعت واکنش هیدراتاسیون و در نتیجه سخت شدن بتن فراهم می کنند.

رطوبت محلی که بتن در آن نگهداری می شود بر روی مقاومت آن موثر است. در محیط های بسیار خشک، سطح بتن به میزان قابل توجهی خشک و سرعت فرآیند هیدراتاسیون بسیار کم می شود.

شرایط آزمایش:
یکی دیگر از عوامل موثر بر مقاومت فشاری بتن، شرایطی است که نمونه بتنی در آن مورد آزمایش قرار می گیرد.

برای جلوگیری از تأثیر قابل توجه این عامل بر روی نتایج به دست آمده، باید تمام نمونه ها را طبق یک استاندارد واحد آزمایش کرد.