تاریخچه استفاده از سیمان به چه دورانی باز می گردد؟
از زمان ظهور تمدن بشری تا به امروز، سیمان به شکل های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است.
توسعه سیمان از خاکسترهای آتشفشانی، ژیپس (سنگ گچ) سوخته، آهک آبدار و اولین سیمان هیدرولیکی مورد استفاده توسط رومیان در قرون وسطی تا قرن 18 میلادی (قرن 11 شمسی) ادامه داشت.
در این قرن، «جیمز پارکر» (James Parker)، حق اختراع سیمان رومی را به نام خود ثبت کرد. این سیمان در آن دوران از شهرت بالایی برخوردار بود.
با این وجود، در دهه 1850 میلادی (دهه 1230 شمسی)، محصول جدیدی با نام «سیمان پرتلند» (Portland Cement) جای سیمان رومی را گرفت.
در قرن 19 میلادی (قرن 12 شمسی)، تحقیقات و نوآوری های زیادی بر روی نحوه ساخت و کاربرد سیمان پرتلند انجام شد.
در این دوران، «ویلیام اسپدین» (William Aspdin)، سیمان پرتلند جدیدی را گسترش داد که خیلی زود مورد توجه قرار گرفت.
با این وجود، «ایزاک چارلز جانسون» (Isaac Charles Johnson) به عنوان پدر سیمان پرتلند شناخته می شود.
این فرد با معرفی روشی برای ساخت سیمان پرتلند در کوره، مشارکت بزرگی در تاریخ سیمان داشته است.
در قرن 19 میلادی، «سیمان رزندیل» (Rosendale Cement) در شهر نیویورک ساخته شد.
به دلیل سختی مناسب این سیمان رزندیل، این نوع سیمان در اوایل عرضه با تقاضای بالا مواجه بود اما به دلیل طولانی بودن زمان گیرش آن، سیمان پرتلند بار دیگر به گزینه اول مصرف کنندگان تبدیل شد.
امروزه برای ساخت بزرگراه و پل، از ترکیب سیمان رزندیل-پرتلند استفاده می شود. این ترکیب دارای دوام بالا و زمان گیرش پایین است.
سیمانی که اکنون در ساخت سازه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد، نتیجه آزمایش ها، تغییرها و پیشرفت های قابل توجهی است.
هدف از تغییر ترکیب سیمان در سال های گذشته، دستیابی به محصولی مستحکم و بادوام برای ساخت جاده، آزاد، پل و دیگر سازه ها بوده است.
اکثر سیمان های امروزی از سیمان پرتلند به عنوان ترکیب اصلی یا یکی از ترکیبات اصلی خود استفاده می کنند.