اصلاح مشکلات ترک خوردگی گچ

افزایش نسبت آب به گچ

اگر در موقع ساختن ملات گچ، مقدار آب از حد معین بیشتر باشد و گچ کمتری استفاده شود، یعنی نسبت آب به گچ از حد مناسب بالاتر باشد، گچ پس از انبساط حجم نمی تواند جای آی اضافی تبخیر شده را پر کند. در نتیجه تقلیل حجم یافته و ترک میخورد. این مشکل معمولاً برای گچهای زودگیر اتفاق می افتد زیرا گچ کار مجبور است برای راحتی و این که فرصت کافی برای صیقلی کردن دیوار داشته باشد نسبت آب به گچ را بالا ببرد.

کاهش دما

در فصل سرما و دمای زیر صفر، آب ملات گچ قبل از انبساط یخ می زند پس از اینکه یخ ذوب شود گچ فاسد شده و دیگر منبسط نمی شود. در نتیجه در سطح کار ترک هایی ایجاد می شود.نشست های ساختمانی در گچ کاری ترک هایی ایجاد می کند که معمولاً با افق زاویه ی 45 درجه می سازد.

روکش های گچی

در به کار بردن روکش های گچی بر روی سطح سیمانی و آهکی باید سعی کرد از سرایت روکش های تازه به داخل روکشی که قبلاً کشیده شده جلوگیری کرد. در غیر این صورت احتمال بروز ترک خوردگی در گچ کاری وجود دارد.

استفاده از مواد دیرگیر کننده گچ

دیر گیر کننده ها به علت اینکه زمان گیرش گچ اولیه گچ را افزایش می دهد. فرصت کافی به مصالح زیر کار می دهد تا آب ملات گچ را جذب نماید در نتیجه گچ ملات گچ دچار جمع شدگی شده و ترک می خورد.

جمع شدگی سیمان

استفاده از مصالحی مانند بتن که به مرور زمان تغییر شکل داده و دچار جمع شدی می شوند باعث ترک خوردن پوشش گچی روی آنها می شود.

انبساط و انقباض مصالح زیر کار

در دیوارهای طویل، تغییر دما در روز و شب یا تابش آفتاب به یک سمت دیوار، باعث انبساط و انقباض های متعدد در مصالح زیر کار می شود که در نتیجه پوشش گچی روی آنها ترک می خورد.