در دهه های اخیر با گسترش جمعیت در دنیا و نیاز به ساخت ابنیه در مدت کوتاه، استفاده از سازه های بتنی پیش ساخته اهمیت بسزایی یافته است. ولی در نتیجه پاره ای از مسائل که به طور حل نشد ه ای باقیمانده اند، صنعت پیش ساختگی به پتانسیل کامل خود نرسیده است. این مشکلات بیشتر ناشی از نوع اتصالات ساختمان های پیش ساخته هستند.
ضریب رفتار، ضریبی مهم در تحلیل های خطی است و نشاندهنده عملکرد غیر ارتجاعی سازه از جمله مقاومت و شکل پذیری در مرحله غیر خطی است. با وجود تحقیقات گسترده بر روی این ضریب در ساختمان های درجا، هنوز تحقیقات کاملی درباره آن در ساختمان های پیش ساخته صورت نگرفته است، بدین علت، تحقیق در این مورد با توجه به رفتار متفاوت اینگونه سازه ها ضروری است.
سیستم های پیش ساخته دارای مزیت های اثبات شده ای هستند. اما کارایی این سیستم ها به دلیل حضور المان هایی که از پیش ساخته شده اند، منوط به نصب و مونتاژی ممکن و سریع در پای کار است. به همین دلیل نوع اتصالات به کار رفته بین المان های پیش ساخته در این گونه سیستم ها اساساً متفاوت با سیستم های درجای معادلشان است. تحقیقاتی در زمینه بررسی عملکرد اتصالات پیش ساخته انجام گرفته، که به آنها اشاره می شود.اتصال حاوی دو سطح پیش ساخته - درجا است. در بررسی اتصال یاد شده نکات زیر را باید در نظر گرفت.
اتصالات گوشه و اتصالات میانی از هم تفکیک شده و به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته اند.
در بررسی اتصالات، هم لنگر مثبت و هم لنگر منفی مورد توجه قرار گرفته و منحنی لنگر-دوران برای هر دو حالت ارائه شده است.اتصالات هم در حالت بدون دال و هم در حالتی که دال روی آنها قرار گرفته بررسی شده اند.
رفتار اتصالات بین دیوارهای پیش ساخته به دو قسمت تقسیم بندی می شود. قسمت اول مربوط به رفتار خمشی اتصالات است. این رفتار باعث می شود که نیرو در میلگردهای موجود در اتصالات افقی در دو انتهای دیوار پیش ساخته به صورت کششی و فشاری باشد. به این رفتار اصطلاحاً رفتار خمشی گفته می شود. قسمت دوم مربوط به رفتار برشی است. این برش به خاطر میلگردهای عبوری از منطقه اتصال و بتنی است که برای چسبندگی دو دیوار پیش ساخته به کار رفته است. این رفتار اصطلاحاً لغزشی گفته می شود.