پانل کامپوزیت آلومینیومی

پانل ها از ترکیب چند لایه متریال مختلف به همراه پوشش آلومینیومی به دست آمده اند و سرچشمه نام گذاری این ورق ها از این جاست. دو صفحه آلومینیومی روکش شده، سطح هسته پلی اتیلنی آن را پوشانده اند. چسباندن این سطوح به هسته، توسط فرآیند های شیمیایی و مکانیکی صورت می گیرد به طوری که در مقابل ورقه ورقه شدن به شدت مقاومت می کند.

مصرف کنندگان این محصول بیشتر به دنبال رنگ های متنوع آن هستند به همین منظور در کارخانه از فرآیندهای مختلفی جهت تغییر در رنگ محصول استفاده می کنند. از جمله پوشش هایی که معمولاً برای تغییر در ورق های آلومینیومی رویی استفاده می شود اندونیزه کردن، pvdf (پلی وینیلی دین فلوراید)، رنگ مایع و روکش پودری است.

اندونیزه کردن یکی از اولین فرآیندهای روکش کردن آلومینیوم بوده که از سال 1920 میلادی تاکنون استفاده می شود. شیوه کار این است که سطح آلومینیوم با موادی پوشیده می شود به طوری که عمر طولانی داشته باشد، محکمتر شود و با دوام و مقاوم در برابر خوردگی باشد. معمولاً معماران و طراحان به سمت پانل هایی رفته اند که بنا بر عمل اندونیزه کردن، عمل آوری شده باشند و این محصولات، مورد استفاده بسیاری از ساختارهای آلومینیومی خوش نام در جهان مانند sears tower باشند.

با این که به تازگی تکنولوژی های پیشرفته در اندونیزه کردن، ، پانل ها را برای تولید طیف وسیع از رنگ ها، امکان پذیر ساخته است و در جهان نیز ساختمان ها با استفاده از همین محصول، رنگ های گوناگونی در نمایشان ایجاد شده، اما در ایران تنها رنگ نقره ای است که کاربرد دارد و حتی خیلی از مجریان پروژه های ساختمانی نمی دانند که دامنه رنگ این محصولات بسیار گسترده و حتی قابلیت سفارشی بودن دارد. استفاده از این ورق ها ناگهان در ساخت و ساز ایران با دو مفهوم همراه شد. اولین معنی در این جا بود که ساختمانی که با پانل های آلومینیومی پوشش یافته اند، بناهای مهم و مدرن هر شهر به حساب می آیند و مفهوم بعدی به جلال و عظمت بنا برمی گردد که نمای آلومینیوم بسیار در آن اهمیت داشت.

در کمتر از یکی دو سال این ورق های وارداتی چنان جای خود را در بین مصالح پیش ساخته باز کردند که امروزه به یکی از اصلی ترین مصالح مورد استفاده در نماهای ساختمانی کشور بدل شده اند. استفاده از این محصول در ساختمان های دولتی ساز و ارگان ها نیز در این فرآیند بی تأثیر نبود.هر زمانی که ساخت یک بنای گران قیمت یا مهم در میان باشد، معماران ایرانی می خواهند که یک تندیس بسازند. مقوله تندیس سازی در معماری ایران یک سنت بدون خدشه است و در این میان، مصالحی که در پر رنگ کردن نقش ساختمان در میان بافت شهری به کار می آیند، همواره در بازار ایران مورد توجه قرار می گیرند.

برای ساخت چنین بناهایی به مصالحی نیاز است که ویژگی های منحصر به فردی نیز داشته باشند که این ورق ها به دلیل استحکام قابل توجه، مسطح بودن، سبکی و قابلیت پذیری ویژه ای که دارند، پیچیده ترین ایده ها مانند خم ها و زاویه های نمایشی یا شکل های ذوزنقه ای به سادگی به وسیله آن قابل پیاده سازی باشد. هر طرحی که در ذهن معمار پروژه باشد، توسط خانواده محصولات آلومینیومی قابل پیاده سازی است.

در کشورهای زلزله خیز همانند ایران مبحث سبک سازی ساختمان و استفاده از محصولات منعطف، بسیار مهم و اساسی بوده و محصولات آلومینیومی همانند نماهای آلومینیوم کامپوزیت پنل، نماهای شیشه ای خاص و درب و پنجره های آلومینیومی به عنوان اساسی ترین راه حل با وزنی حدود 90 درصد سبک تر از سنگ های تراورتن و گرانیت و 85 درصد سبک تر از سیمان و 70 درصد سبک تر از شیشه مطرح است.

گونه ای از این محصولات آلومینیومی با پوشش رزین فلورو کربن (Fluorocarbon) به علت مقاومت بالا در مقابل اشعه های مفید آفتاب، باران های اسیدی و عدم جذب گرد و غبار معلق در هوا (به علت عدم جریان الکتریسیته در آن) راه حل مناسبی جهت مقابله با شرایط محیطی ناسازگار است. در مقابل اکثر سنگ های گرانیتی در مقابل اشعه و باران های اسیدی جلا و صیقلی بودن خود را از دست می دهند. سیمان و رنگ به سرعت کثیف می شوند و شیشه نیز کدر شده و به مرور زمان رسوب آب باران روی آن باقی می ماند. هزینه های نگهداری از ساختمان هایی که نمایی آلومینیومی دارند تا 70 درصد کاهش یافته و در ضمن استفاده از بهترین کیفیت برخوردار خواهند بود.

سیستم نصب این محصول به گونه ای است که هم در ساخت و سازهای جدید و هم در مرمت و بازیابی ساختمان های فرسوده مورد استفاده قرار گرفته است. برای نصب پانل ها کافی است، سطح مورد نظر را از اضافه ها پاک کرده و ورق ها را با روش های برش، پانچ، سوراخ کاری، خم کردن، انحنا دادن، اره کردن، جوش هوای داغ، چسباندن یا اتصال با پرچ یا پیچ و مهره به سطح بچسبانید. کار توسط کارگران و نصابان آموزش دیده شرکت های واردکننده انجام می شود و مهم ترین بخش پروژه خواهد بود. اتفاقاً در استفاده از پانل ها در ایران همین بخش کار همیشه با مشکل مواجه بوده است.