بار اجرایی در بارگذاری سقف کامپوزیت چیست؟
«بار اجرایی» (Construction Load)، باری است که در هنگام ساخت و نهایی سازی سازه به آن اعمال می شود. این بار معمولا در دو مرحله حین ساخت و پس از اتمام ساخت مورد بررسی قرار می گیرد.
در سقف کامپوزیت، پروفیل یا همان عرشه فولادی در حین بتن ریزی به عنوان قالب و پس از اتمام بتن ریزی (ترکیب بتن و فولاد)، به عنوان یک عضو تقویت کننده عمل می کند.
به این ترتیب، بارهای اجرایی اعمال شده بر سقف کامپوزیت را باید در حین بتن ریزی و پس از آن مورد ارزیابی قرار داد.
بارگذاری سقف کامپوزیت در حین بتن ریزی چگونه است؟
بارگذاری سقف کامپوزیت در حین بتن ریزی شامل وزن کارکنان، بتن تازه، لوله ها، قالب، تجهیزات کوچک و ضربه های ناشی از بتن ریزی یا تجهیزات دیگر است.
در تحلیل بارگذاری سقف کامپوزیت باید به موارد زیر توجه داشت:
تعداد و وزن کارکنان بتن ریزی نباید بیش از شش نفر باشد. به علاوه، حداکثر چهار نفر می توانند بر روی محدوده بتن ریزی قرار داشته باشند.
بار اعمال شده از سمت قالب و تجهیزات کوچک را می توان به راحتی محاسبه و در حین طراحی استفاده کرد.
بار اعمال شده از سمت بتن به ارتفاع آن مربوط می شود. بتن ریزی باید طبق نقشه اجرایی و تا ارتفاع مشخص شده توسط طراحان انجام شود. در غیر اینصورت، با اعمال بارهای اضافی، احتمال خمش سقف، انباشت بتن و افزایش بار مرده به وجود می آید.
وزن لوله بتن ریزی با در نظر گرفتن بتن درون آن مورد محاسبه قرار می گیرد. استفاده از چوب در زیر لوله ها می تواند باعث توزیع مناسب بار بر روی سطح بزرگ تر و جلوگیری از آسیب های موضعی عرشه فولادی شود.
یکی دیگر از بارهای در نظر گرفته شده توسط طراحان، بار ناشی از بتن جمع شده در محل بتن ریزی است. این جمع شدگی معمولا به شکل مخروطی با ارتفاع 20 سانتی متر و قطر قاعده 100 سانتی متر است. به منظور جلوگیری از انباشت بیش از حد بتن و احتمال رخ دادن آسیب های موضعی در عرشه فولادی، بهتر است لوله بتن ریزی به طور منظم به اطراف حرکت داده شود.
در برخی از موارد، به منظور رسیدن به سطح نهایی طراحی شده برای سقف، احتمال بتن ریزی اضافی وجود دارد. در این شرایط باید هماهنگی های لازم با طراحان جهت بررسی مجاز بودن یا نبودن بارهای اضافی صورت گیرد.
بارگذاری سقف کامپوزیت پس از بتن ریزی چگونه است؟
بارگذاری سقف کامپوزیت پس از بتن ریزی شامل کیسه های آتش بند، سطل نخاله (اسکیپ)، پالت و تجهیزات دیگر می شود.
در صورتی که بارهای اعمال شده توسط این تجهیزات از 1.5 کیلو نیوتون بر متر مربع بیشتر نباشد، اتفاق نامساعدی در سقف بتنی ساخته شده رخ نخواهد داد.
اگرچه، در صورت بیشتر بودن این بارها، باید مقاومت بتن را مورد بررسی قرار داد. این مقدار بار نباید تا رسیدن مقاومت بتن به 75 درصد از مقاومت 28 روزه به سقف اعمال شود.
اگر سقف کامپوزیت پیش از رسیدن بتن به مقاومت 28 روزه در معرض بارگذاری قرار گیرد، باید مقاومت فعلی آن را برای اطمینان توسط نمونه های استوانه ای یا مکعبی آزمایش کرد.
در تحلیل بارگذاری سقف کامپوزیت، باید وسائل و تجهیزاتی را که باعث اعمال بار پس از بتن ریزی می شوند، بالای پالت های مستقر بر روی تیرهای نگهدارنده قرار داد.
در جدول زیر، نمونه هایی از بارهای اعمال شده توسط اشیا مختلف و مقدار آن ها آورده شده است. از این مقادیر می توان به منظور طراحی سقف کامپوزیت استفاده کرد.
شی و بارهای اعمال شده پس از بتن ریزی بر حسب کیلو نیوتون بر متر مربع:
در صورت وجود بارهای سنگین، مهندسان باید محل قرارگیری عوامل به وجود آورنده این بارها را بر روی تیرهای نگهدارنده طراحی کنند.
جدول زیر، برخی از منابع اعمال بارهای سنگین و مقادیر آن ها را نمایش می دهد.
شی و بارهای سنگین اعمال شده پس از بتن ریزی بر حسب کیلو نیوتون:
نکته: بارهای اعمال شده بر روی سقف کامپوزیت را باید برای بازه های زمانی طولانی و همچنین احتمال رخ دادن خزش و جمع شدگی بتن در نظر گرفت.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
