تعریف تئوری دینامیک سازه

تئوری دینامیک سازه به چه زمانی باز می گردد؟
شروع مطالعه تئوری علم دینامیک، به قرن 17 میلادی (حدود قرن 11 شمسی) بازمی گردد.

در این دوران، «ژوزف لوئی لاگرانژ» (Joseph-Louis Lagrange) با انتشار کتاب «مکانیک تحلیل» (Analytical Mechanics)، اصول تحلیل دینامیک در سیستم های خطی را پایه ریزی کرد.

با پیشرفت علم و تکنولوژی، اصول تحلیل دینامیک به طور گسترده در ساخت سازه های مهندسی مختلف مورد استفاده قرار گرفت.

این موضوع باعث توسعه و پیشرفت مداوم حوزه دینامیک سازه شد. امروزه، مهندسان با استفاده از تحلیل های دینامیکی می توانند سازه های پیچیده و بزرگ با هزاران درجه آزادی را طراحی کنند.

دینامیک سازه چیست و چه اهمیتی دارد؟
دینامیک سازه، حوزه ای تئوری و فنی است که به مطالعه خواص دینامیکی سیستم های سازه ای (دوره تناوب، فرکانس، حالت و میرایی) و تعیین عکس العمل سازه تحت بارگذاری دینامیک (نیروی داخلی، کرنش، جابه جایی، سرعت، شتاب و غیره) می پردازد.

استاتیک نیز حوزه بسیار گسترده ای است که همیشه به عنوان اولین مسئله در طراحی یا تحلیل سازه مورد بحث قرار می گیرد.

با این وجود، شکست سازه در اکثر مواقع به دلیل اعمال بیش از حد بارهای دینامیک رخ می دهد.

به همین دلیل، تحلیل دینامیک سازه معمولا به عنوان معیار اصلی کنترل شرایط پایداری در طراحی سازه در نظر گرفته می شود؛ چراکه بارگذاری دینامیک نقش بسیار بیشتری در تخریب یا آسیب سازه دارد.

تخریب پل ها بر اثر وزش بادهای شدید یا تغییر شکل پایه ها و فونداسیون سازه بر اثر بارهای ضربه ای، نمونه هایی از تأثیر بارهای دینامیکی بر تخریب سازه های مهندسی هستند.

در اغلب موارد، اجرای تحلیل های دینامیک برای مطالعه، طراحی و ارزیابی ایمنی سازه غیر قابل اجتناب است.

دینامیک سازه، یکی از دروس تخصصی و از عنوان های مهم در کتاب های مهندسی عمران به شمار می رود.