با توجه به اتمام عمر مفید ساختمان ها و احداث سازه های جدید، تخریب ساختمان ها امری ضروری است. تا به امروز برای تخریب ساختمان از مواد منفجره یا ماشین آلات سنیگن استفاده می شده است. این روش ها دارای معایب بسیاری اند که از جمله می توان به آلودگی صوتی فراوان انتشار وسیع گرد و خاک استفاده از مواد منفجره که علاوه بر خطرناک بودن، در صورت عمل نکردن، باعث تخریب غیر قابل پیش بینی سازه و در نهایت به خطر افتاد ساختمان های مجاور می شود.
با افزایش ارتفاع سازه معایب این روش ها پررنگ تر می شود. با توجه به اینکه معمولاً ساختمان های بلند در مناطق پر تراکم و با فاصله ای کم از هم ساخته شده اند نیاز است که با یک روش ایمن کم هزینه و سازگار با محیط زیست اقدام به تخریب سازه کرد.
در سال 2010 روشی در ژاپن ارائه شد که با استفاده از یک کلاهک فلزی متحرک در بالای ساختمان و ستون های موقت، تخریب تدریجی از بالا به پایین در درون ساختمان صورت می گیرد. به علت محدود فضای تخریب در درون ساختمان هیچ کدام از معایب روش قبل را ندارد.
هر ساختمان برای یک طول عمر طراحی شده است. مخصوصاً اگر ساختمان بلند و در منطقه ای لرزه خیز باشد، وجود آن برای ساکنان و ساختمان های مجاور خطرناک است. پس نیاز است که ساختمان بعد از گذارندن طول عمر مفید خود در صورت عدم مقاوم سازی به روشی مناسب و ایمن تخریب شود. تخریب هر ساختمان بر روی زمین به معنی از بین بردن آن یا سقوط ساختمان با کمک تجهیزات، ماشین آلات، مواد منفجره و یا با استفاده از هر روشی که به محیط اطراف ساختمان آسیب نرساند، است.
روش های متداول تخریب در سازه های بلند