الیاف تقویت شده اصلاحی در شاتکریت توصیف شده الیاف از دو انکر اصلی برگرفته شده است که هر دو انکر مرده و کششی در همان الیاف ترکیب شده است. انکر ساکن (مرده) در نتیجه تنش های نهایی تا قسمت رابط سست در الیاف شکسته و گسیخته می شود.
این عامل سپس به انکر کششی هدایت می شود و بدون گسیتخگی الیاف این انکر از طریق اصطکاک مقاومت کششی از خود نشان می دهد، انکر مرده نخست اطراف شکاف را استحکام می بخشد و انکر کششی ظرفیت کل جذب انرژی را بهبود می بخشد. همچنین الیاف برای کاهش خاصیت ارتجاعی در شاتکریت خشک متعادل می شوند و متناسب هستند. هنگامی که یک شاتکریت الیافی واقعی محقق می شود که خاصیت ارتجاعی کم و ترکیب با راه کار جدید انکرهای دوبل باشد.
امروزه در برخی از مناطق دنیا تحقیق برای استفاده از شاتکریت و به خصوص شاتکریت الیافی برای پوشش دائمی تونل ها در حال انجام است و حتی بعضی از تحقیقات به نتایج مناسبی رسیده است اجرای شاتکریت به عنوان پوشش دائمی علاوه بر اینکه نیاز به قالب بندی را از بین می برد. این امکان را به ما می دهد که بتوانیم تحکیمات دائمی تونل را در زمان حفاری انجام دهیم بدین ترتیب از نظر زمانی و اقتصادی بسیار به صرفه خواهد بود.
جدیدترین تکنولوژی در طراحی الیاف به دو قسمت و گروه بزرگ با توجه به مکانیزم مهاربندی تقسیم می شوند. الیافی که به انکر ساکن تکیه دارند و الیافی که به انکر قلابی یا انکر کشیده شده (متحرک) تکیه دارند.انکرهای ساکن معمولاً از الیاف تغییر شکل یافته با یک قلاب یا مخروط مجاور که به انتهای هر کدام از آنها هستند تولید می شوند. در زیر تنش در یک ردیف الیاف (یعنی، در زیر تنش محوری) معمولاً انکری طراحی می شود تا در حداکثر مقاومت موجود در آن که در زیر مقاومت فولاد است گسیخته می شود.
هر چند این انکرهای ساکن بعد از گسیختگی یک حجم قابل ملاحظه ای از تغییر مکان کششی را برای پایداری کاهش می دهد.انکرهای قلابی یا کششی، از طرف دیگر، به طور کلی انتهای یک سری الیاف منظم کنار هم را طوری تشکیل می دهد تا در جریان کشش با یک اصطکاک زیادی شبکه ای از الیاف را به خارج از بتن می کشاند. این نوع از الیاف معمولاً با یک مقاومت کششی ماکسیم پائین تر نسبت به انکر ساکن است. اما اثر آن در انتهای الیاف باعث پایداری تغییر مکان کششی زیاد می شود و بنابراین افزایش انرژی کششی در مرحله توسط انتها مصرف می شود