تاریخچه استفاده از میلگرد

شروع استفاده از میلگرد به چه دورانی باز می گردد؟
قدیمی ترین اثر استفاده از میلگرد در ساختمان های بنایی به قرن 15 میلادی (اواخر قرن 8 شمسی) بازمی گردد.

تحقیقات صورت گرفته بر روی «قلعه ونسن» (Château de Vincennes) در کشور فرانسه، استفاده بیش از 2500 متر میلگرد را در این سازه نشان می دهند.

در قرن 18 میلادی (اواخر قرن 11 شمسی)، از میلگرد برای ساخت اسکلت «برج خمیده ی نوینسک» (Leaning Tower of Nevyansk) در روسیه استفاده شد.

کیفیت چدن مورد استفاده در این میلگردها به قدری بالا بود که تا به امروز، هیچ اثری از خوردگی بر روی آن ها مشاهده نمی شود.

در اواسط قرن 19 میلادی (اوایل قرن 13 شمسی)، با به کارگیری فولاد در ساخت میلگرد و ترکیب آن با بتن، نوع جدیدی از مصالح ساختمانی با مقاومت بالا معرفی شد.

امروزه این مصالح ساختمانی، با عنوان بتن مسلح یا بتن آرمه شناخته می شود.

در سال 1962 میلادی (1340 شمسی)، ساخت برج های دوقلوی مارینا در شهر شیکاگو توسط بتن آرمه صورت گرفت. پس از ساخت این سازه ها، استفاده از بتن آرمه به استاندارد جدیدی برای ساخت آسمان خراش ها تبدیل شد.

در گذشته، احتمال فرسودگی پل ها و جاده های بتنی بیشتر بود. در سال 1984 میلادی (1352)، مشاهده ترک های خطرناک بر روی بسیاری از پل های شاه تیری بتن آرمه در ایالت کانزاس ایالات متحده باعث گسترش روش جدیدی برای استفاده از میلگرد در سازه های بتنی شد.

مهندسان مشکل ترک خوردگی شدید بتن را با پر کردن ترک ها و استفاده از تقویت کننده های ثانویه حل کردند. این راه حل، ظرفیت باربری و پایداری سازه ها را افزایش داد.

در سال 1996 میلادی (1374 شمسی) با پیشرفت علم مواد، ایده استفاده از الیاف فولادی در ترکیب بتن مطرح شد.

مطالعات صورت گرفته نشان داد که بتن های الیافی می توانند مقاومت و طول عمر سازه را افزایش دهند. در سال های بعد، استفاده از مواد دیگر نظیر الیاف شیشه در ساخت میلگردها مطرح شد و مورد بررسی قرار گرفت.

از گذشته تا به امروز، میلگردهای متنوعی در ساخت سازه های بسیار زیادی مورد استفاده قرار گرفته اند که در بخش های بعدی، به معرفی آن ها خواهیم پرداخت.