اگر چه افزودن یا تکمیل پی های موجود برای اعضای جدید در سازه اصلی از قبیل دیوارهای برشی و قاب های مهاربندی شده در بهسازی لرز ه ای متداول است، ولی بهسازی کمبودهای پی موجود در مقایسه با آن کمتر مورد توجه است. دو دلیل عمده برای این موضوع وجود دارد، نخست اینکه عملیات بهسازی پی ساختمان موجود بسیار پرهزینه است و دوم اینکه درگزارش های رسیده از بررسی های اولیه موارد آسیب در زلزله ها تعداد نسبتاً کمی از آسیب های جانبی و مالی ناشی از گسیختگی پی گزارش شده است.
تحلیل پی یکی از قسمت های چالش آفرین بهسازی لرزه ای است. فرضیات متفاوت با توجه به شرایط بهتر تکیه گاه ها، خواص خاک محل و موقعیت و نوع رفتار غیرخطی محتمل به تغییر گسترده ای در نتایج منجر می شود. برای بسیاری از ساختمان ها، ارزیابی نتایج اولیه برای فهم چگونگی اندرکنش پی با سازه اصلی و خاک پیرامونی تحت بارگذاری زلزله نیازبه مدل سازی و تحلیل های دقیق تر دارد. معمولاً تسلیم یک عضو پی یا خاک مکانیزم حاکم خرابی است، اما تنها پس از نگاهی به سازه اصلی و زیر سازه به عنوان یک مجموعه است که می توان توالی و طبیعت رفتاری عضو را تعیین کرد.
چنانچه تحلیل منطقی نشان دهد که پی های جدید باید افزوده یا پی های موجود اصلاح شوند، مهندس سازه باید فهم درستی از مشکلات مهندسی خاک، اهداف بهسازی، توصیه های عملکردی، و فرضیات و روش ها و محدودیت های اجرایی داشته باشد. روشن است که بهسازی سازه موجود نسبت به اجرای سازه ی جدید بسیار مشکل تر است. به دلیل هزینه بهسازی پی، دیگر گزینه ها باید کاملاً بررسی و نیاز به اصلاح پی، قطعی تشخیص داده شود.
اهداف کلی بهسازی لرزه ای پی
هدف از هر ارزیابی لرزه ای تشخیص کمبودها، احتمال نسبی وقوع آن ها و خطراتی است که به دنبال دارند. طی این ارزیابی ها، پی نباید از نظر دور بماند و پاسخ رفتار پی باید در متن رفتار کلی ساختمان لحاظ شود. چنانچه پی به عنوان عضو ضعیف تشخیص داده شد، نوع مکانیزم پی باید تشخیص داده شود. موارد مرتبط با پی جزء جدایی ناپذیر هر راهبرد بهسازی سازه ای است. ممکن است پاسخ رفتاری ساختمان را با بهسازی در سازه اصلی به نحوی تغییر داد که حذف مدهای نامطلوب پی را به دنبال داشته باشد.
چنانچه عملیات بر روی پیالزامی شود، اهداف طرح بهسازی شامل تأمین مقاومت، سختی و شکلپذیری کافی برای فشار، کشش و بارهای جانبی، تشخیص مکانیزمی تعریف شده و شکلپذیر برای اتلاف انرژی و به حداقل رساندن بازتوزیع تنش گرانشی در پی موجود لازم است. پی های جدید نباید زیر پی های موجود را چه طی اجرا و چه در دراز مدت خالی کنند. به علاوه سختی کمتر خاک متراکم نشده در زیر پی جدید در مقایسه سختی بالاتر زیر پی قدیمی تر موجود، باید مورد توجه قرار گیرد.
محدودیت های دسترسی و ارتفاع
اجرای پی های ظریف، چون پیهای منفرد یا شناژها، معمولاً با رو ش های دستی یا تجهیزات حفاری کوچک انجام می شود و به ندرت مشکل زا هستند، اگر چه زمان بیشتری نسبت به اجرای آ نها برای ساختمان های جدید نیاز است. با وجود این، اجرای پی های عمیق محدودیت های اجرایی زیادی دارند. برای مثال تجهیزات حفاری برای پی های ستونی، هر چه بزرگ تر باشند کارآمدترند.
بردن تجهیزات حفاری به داخل یک ساختمان ممکن است به بزرگ کردن بازشوهای موجود نیاز داشته باشد. در حالی که ارتفاع طبقات در داخل معمولاً به مقدار قابل توجهی اندازه تجهیزات حفاری را که می توان به کار برد، محدود می سازد. حفاری در مجاورت دیوارها ممکن است، اندازه پی ستونی را محدود سازد و یا به جابه جایی آن به سمت داخل دیوار و ایجاد خروج از مرکزیتی منجر شود که باید مورد توجه قرار گیرد.
محدودیت های برآمده از تأسیسات موجود
اکثر ساختمان ها تأسیساتی در زیر تراز همکف یا دال روی سطح زمین دارند. موقعیت و عمق آن ها ممکن است کاملاً مشخص نباشد. در حفاری زیر تراز زمین حفظ احتیاط ضروری است و معمولاً با روش های دستی انجام می شود تا به تأسیسات آسیبی نرسد. محدودیت های ناشی از حفظ بهره برداری ساختمان همانند عملیات بهسازی بر روی سازه اصلی، چنانچه ساختمان ساکنین داشته و یا وسایل و تجهیزاتی در آن باشد، تخریب پی، حفاری و عملیات خاکبرداری باید با هماهنگی لازم انجام شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
