عوامل موثر بر کیفیت واش بتن چه هستند؟
عواملی نظیر مقاومت بتن، استفاده از میلگرد، نحوه ترک خوردگی و ایجاد درز بر روی عملکرد تمام کف های بتنی تأثیرگذار هستند.
این تأثیرگذاری در واش بتن از اهمیت بیشتری برخوردار است. اقدامات و الزامات اجرایی واش بتن به محل استفاده آن و کاربرد کف یا روسازی بستگی دارد.
به عنوان مثال، قطعا طراحی و الزامات اجرایی مسیر عبور دوچرخه با پارکینگ ماشین متفاوت خواهند بود. از این رو، پیش از طراحی سازه های واش بتن، باید جزئیات و جنبه های مختلف آن را مورد بررسی قرار داد.
به طور کلی، استفاده از مصالح با کیفیت با مقاومت بالا، تراکم خوب، عمل آوری کافی، میلگردهای مقاوم و درزهای مناسب، ویژگی های مهم سطح واش بتن نظیر ظاهر و مقاومت آن را بهبود می بخشند.
در ادامه، تأثیر هر یک از این موارد را بر روی کیفیت واش بتن مورد بررسی قرار می دهیم.
تأثیر ویژگی های بتن بر کیفیت واش بتن چیست؟
کیفیت بتن، معیاری است که معمولا با استحکام آن مورد ارزیابی قرار می گیرد. هر چه استحکام بتن بالاتر باشد، مقاومت سطح در برابر فرسودگی و همچنین دوام سازه بالاتر خواهد بود.
در روش هایی که ملات سیمانی از سطح بتن جدا می شوند، استحکام بالا، پیوند مناسبی را بین سنگدانه ها و ملات زیرین فراهم کرده و از جدا شدن ذرات در حین فرآیند نمایان سازی و در طول عمر سازه جلوگیری می کند.
حداقل مقاومت فشاری پیشنهادی برای سطح واش بتن، 32 مگاپاسکال است.
اضافه کردن آب برای افزایش کارایی پس از بتن ریزی مجاز نیست. این کار، احتمال ترک خوردگی را افزایش می دهد.
اسلامپ مناسب برای ساخت واش بتن در شرایط معمولی، 100 میلی متر است. استحکام بتن، نسبت آب به سیمان و اسلامپ، مشخصاتی هستند که باید پیش از فرآیند ساخت واش بتن به آن ها توجه کرد.
تأثیر ضخامت بر کیفیت واش بتن چیست؟
نمایان کردن سنگدانه های بتن توسط برداشتن لایه رویی ملات سیمانی (شستن) یا لایه رویی بتن (ساب پاشی، سنگ کشی و غیره) انجام می شود.
از این رو، به منظور دستیابی به یک ضخامت حداقلی برای کل بتن، باید یک ضخامت اضافی را نیز در طراحی واش بتن در نظر گرفت. نادیده گرفتن این ضخامت، احتمال شکست کف و روسازی را افزایش می دهد.
تأثیر میلگرد بر کیفیت واش بتن چیست؟
هدف از به کارگیری مش های فولادی در بتن، جلوگیری از ترک خوردگی نیست. این پرداخت بتن است که احتمال رخ دادن ترک، آن هم فقط بر روی سطح را به حداقل می رساند.
به همین دلیل، در صورت رخ دادن ترک ها داخل بتن، کنترل گسترش آن ها از اهمیت بالایی برای سلامت کف یا روسازی برخوردار خواهد بود. این وظیفه بر عهده مش های فولادی است.
در روش نمایان کردن توسط شستشو، ترک خوردگی در فاصله بین ذرات سنگدانه ها رخ می دهد. از این رو، تشخیص آن ها کار ساده ای نیست.
در طرف مقابل، هر نوع ترک خوردگی در روش سنگ کشی قابل مشاهده است. هر چه تعداد میلگردهای مورد استفاده بیشتر باشد، کنترل ترک ها ساده تر خواهد بود.
برای رویه بتنی با ضخامت کمتر از 40 میلی متر، استفاده از میلگرد ضروری نیست. به علاوه، تقویت بتن با استفاده از الیاف فولادی نیز توصیه نمی شود.
این الیاف پس از برداشتن لایه بالایی ملات سیمانی، در معرض سطح قرار می گیرند و احتمال آسیب دیدن افراد یا وسایل عبوری را افزایش می دهند.
تأثیر تراکم بر کیفیت واش بتن چیست؟
تراکم، فرآیندی است که باعث خروج حباب های هوا از درون بتن می شود. این فرآیند، یکی از مراحل اصلی بتن ریزی است.
تجهیزاتی نظیر ویبراتور داخلی و ماله های مکانیکی (لرزشی) معمولا برای تراکم بتن کف و روسازی مورد استفاده قرار می گیرند.
برای سطح های پرداخت شده به روش ساب پاشی و سنگ کشی، حباب های هوای باقی ماند در بتن (ناشی از تراکم ناکافی)، پس از پرداخت نمایان می شوند.
هر چه تراکم بهتر انجام شود، تعداد و اندازه حباب های هوا کمتر خواهد بود. استفاده از بتونه در حین سنگ زنی، حفره های کوچک سطحی را پر و پرداخت را بهتر می کند. البته باید از ویبره زدن زیادی در فرآیند تراکم خودداری شود. این کار می تواند باعث جداشدگی و توزیع نابرابر سنگدانه ها بر روی سطح شود.
تأثیر ترک خوردگی بر کیفیت واش بتن چیست؟
به حداقل رساندن ترک های ناشی از جمع شدگی و کنترل گسترش آن ها، ظاهر واش بتن را بهبود می بخشد.
جمع شدگی، کاهش حجم بتن بر اثر از دست دادن آب در طول زمان است. تمام بتن ها در سطوح مختلف با این پدیده مواجه می شوند. به منظور کنترل جمع شدگی باید نکات زیر را رعایت کرد:
در محل هایی که ظاهر واش بتن از اهمیت بالایی برخوردار است، طول قابل قبول برای گسترش ترک را می توان حدود 0.3 میلی متر در نظر گرفت.
تأثیر درز بر کیفیت واش بتن چیست؟
درزها، المان هایی هستند که در روسازی و کف سازی های غیر مسکونی مورد استفاده قرار می گیرند. درزها، محیط های بزرگ را به بخش های کوچک تقسیم می کنند. این کار رخ دادن ترک های غیر قابل کنترل را کاهش می دهد. فاصله بین درزها نباید از 30 برابر ضخامت دال بیشتر باشد.
درزهای مورد استفاده در واش بتن را می توان به انواع مختلفی نظیر درزهای کنترلی، انبساطی و جابه جایی تقسیم بندی کرد. برای به کارگیری این درزها، رعایت نکات زیر ضروری است: