آماده کردن روسازی های آسفالتی

مرمت های موضعی

تمام نقاط ضعیف را باید با لکه گیری های مناسب مرمت کرد. وسعت مناطق ضعیف با افت و خیز زیاد را می توان به سادگی با استفاده زا تیر بنکلمن معین کرد. قبل از انجام مرمت ها باید به وسیله تیر بنکلمن در تعداد کافی از نقاط ضعیف افت و خیز برگشت پذیر را اندازه گیری کرد به طوری که وسعت کل منطقه ضعیف مشخص می شود.

نقاط ضعیف را می توان از مقایسه مقدار افت و خیز آن با مقدار افت و خیز متوسط بقیه قسمت های روسازی تعیین نمود. لکه گیری خرابی های بنیادی باید با استفاده از یک لایه بتن آسفالتی طرح و اجرا شود تا مطمئن شد که این نقطه ضعیف به اندازه روسازی اطراف خود تقویت شده است. اجرای صحیح لکه گیری مانند جا دادن و کوبیدن کافی آسفالت در لکه ها باعث به وجود آمدن یک بستر یکنواخت و عملکرد خوب روکش خواهد شد.

هموار کردن سطح

هنگامی که سطح روسازی دارای پستی و بلندی است باید از یک لایه هموار کننده استفاده کرد. عملیات هموار کردن سطح را به خصوص هنگامی که ضخامت روکش کم است حتماً باید انجام داد. پر کردن گودی ها قسمتی از عملیات هموار کردن و تراز بندی است در صورتی که عمق گودی ها بین 7/5 تا 15 سانتیمتر باشد عملیات پر کردن باید در چند لایه که ضخامت هر کدام حداکثر 7/5 سانتیمتر است انجام گیرد. در مواقعی که از چند لایه برای پر کردن گودی استفاده می شود لایه اول باید کوتاهترین طول را داشته باشد.

تمیز کردن و اندود سطحی

وقتی اجرای مرمت های موضعی پایان یافت باید کل سطحی را که روکش می شود تمیز کرده و برای اطمینان از چسبیدن روکش به آن اقدام به اجرای یک اندود سطحی قیر نمود. عدم پخش یکنواخت اندود سطحی باعث لیز خوردن روکش روی راه می شود.

اندود آب بندی و پر کننده با امولسیون قیر (اسلاری سیل)

اگر در سطح روسازی قدیمی مناطق وسیع ترک خورده وجود داشته باشد اما روسازی از نظر سازه ای سالم باشد در این صورت قبل از اجرای روکش می توان از اندود آب بندی با امولسیون قیر استفاده کرد. این مصالح ترک های بزرگ را پر کرده و سطح را در مقابل نفوذ آب و هوا آب بندی می کنند. در صورتی که اجرای این اندود در زمان کوتاهی قبل از روکش انجام شده و تمیز باشد احتیاج به پخش اندود سطحی نیست.

عملیات لازم برای آماده سازی

آماده کردن روسازی های بتنی برای اجرای روکش روی آنها باید در نهایت دقت انجام شود تا از ایجاد خرابی های بعدی در روکش جلوگیری به عمل آید. آماده سازی این گونه روسازی ها شامل یک یا چند عمل زیر است.

• اندود کردن و پر کردن و زیر دال ها برای ایجاد یک بستر یکنواخت
• شکستن دال ها به قطعات کوچک تر و نشاندن آنها بر روی بستر به وسیله غلتک های سنگین
• ایجاد ترک در دال هایی که در جای خود محکم نیستند و ثابت کردن آنها بر روی بستر به وسیله غلتک های سنگین
• برداشتن و تعویض مناطقی کع تخریب شده اند
• لکه گیری مناطق خرد شده و جدا شده
• آب بندی ترک ها برای جلوگیری از نفوذ آب های زیر دال به روکش

بعد از اعمال فوق در صورتی که دال بتنی حالت پایداری پیدا کرده باشد باید قبل از روکش روی آن را تمیز کرده و اقدام به پخش اندود سطحی نمود.

آماده کردن درزهای روسازی بتنی

به تجربه ثابت شده است که روکش های آسفالتی که بر روی درزهای غیر تمیز و آماده نشده روسازی های بتنی اجرا شده اند مشکلات متعددی به وجود آورده است. وقتی آسفالت داغ بر روی درزها ریخته می شود درزها آب را به سمت خود کشیده یا به صورت کانالی برای آب های زیر روسازی در می آیند. دلیل این عمل مکشی است که معمولاً بلافاصله پس از اولین مرحله غلتک زنی روکش صورت می گیرد که در این صورت در پایان کار روزانه ترک های انعکاسی بر روی روکش مشاهده خواهد شد.

مورد دیگری که ممکن است در درزها به وجود بیاید حالتی است که مواد پر کننده و آب بندی داخل درز بیش از حد بوده و یا این که مثل باند فرودگاه ها از دو نوع مصالح تشکیل شده باشند. این حالت ممکن است باعث لغزش آسفالت داغ شده که در نتیجه آن در روکش ترک های انعکاسی به وجود می آید. در هر دو حالت درزها را باید قبل از اجرای روکش تمیز و آماده کرد.

کاهش ترک های انعکاسی

ترک های انعکاسی ناشی از حرکات افقی و قائم روسازی بتنی است که در اثر تغییرات درجه حرارت و رطوبت منقبض و منبسط می شود. ترافیک، حرکات زمین و کم شدن زیاد رطوبت خاک بستر نیز از عوامل بروز ترک های انعکاسی هستند. به کار گیری یکی از سه روش زیر در مورد آماده سازی روسازی های بتنی احتمال بروز ترک های انعکاسی را کاهش می دهد. روش اول به عنوان موثرترین روش پیشنهاد می شود.

شکستن هر کدام از دال ها و تبدیل آنها به قطعات کوچک (بزرگ ترین بعد هر قطعه حدود 0/6 متر) و نشاندن کامل آنها بر روی خاک بستر و یا لایه زیر اساس با استفاده از غلتک های چرخ لاستیکی، تأثیر تغییرات درجه حرارت را کاهش داده و یک بستر یکنواخت برای روکش ایجاد می کند. با انجام این عمل ضخامت روکش افزایش می یابد. اما در عوض ترک های انعکاسی بخ حداقل رسیه، عملکرد روکش بهتر شده و مخارج تعمیرات آتی کاهش می یابد. این روش برای برنامه مرحله ای روکش کردن بسیار مناسب است.

در کشورهای اروپایی با خرد کردن دال ها و استفاده از آنها به عنوان لایه های اساس و زیر اساس روکش توانسته اند تا حدودی زیادی از شدت ترک های انعکاسی بکاهند.شکستن هر کدام از دال ها و تبدیل آنها به قطعاتی که بتوان آنها را به اندازه کافی بر روی لایه زیرین محکم کرد. با این عمل حرکات دال ها به حداقل رسیده، افت و خیز را در درزها و ترک ها کاهش داده تا حدودی تغییرات درجه حرارت را بی اثر ساخته و برای روکش یک بستر یکنواخت ایجاد می کند. از این روش در برنامه مرحله ای روکش کردن استفاده می شود.

اضافه کردن ضخامت روکش و پر کردن و اندود کردن زیر دال های بتنی بدون این که احتیاجی به خرد کردن آنها باشد نیز عملکرد خوبی نشان می دهد. به طوری که بروز ترک های انعکاسی را به تاخیر می اندازد. به تجربه ثابت شده که اگر ضخامت روکش کمتر از 11/5 سانتیمتر باشد ترک های انعکاسی به سرعت نمایان می شود ولی در ضخامت های بین 18 تا 25/5 سانتیمتر سرویس دهی روکش مناسب بوده اما بروز ترک ها هم قابل انتظار است.ترکیبی از یک لایه بتن آسفالتی با دانه بندی باز برای جلوگیری از بروز ترک ها و یک لایه بتن آسفالتی میانی با دانه بندی پر و یک لایه رویه نیز برای کاهش ترک های انعکاسی به طور موفقیت آمیزی مورد استفاده قرار گرفته اند.

تعریض

مصالح و روش های اجرایی قسمت های تعریضی، مانند همان هایی است که در دیگر روسازی های آسفالتی به کار می رود. فقط وسایل و ماشین آلات لازم برای حالتی که عرض باند تعریض کمتر از 3 متر باشد متفاوت است. در جاهایی که عرض تعریض کم است از ماشین آلات مخصوص حفر کانال ها برای کندن جای روسازی قسمت تعریضی به عمق و عرض معینی استفاده می شود.

این عمل را باید در صورت امکان پس از اجرای لایه هموار کننده روسازی قدیمی انجام داد تا ضخامت قسمت تعریضی یکنواخت باشد. از ماشین های پخش کن خودرو و کوچک و یا وسایلی که به گریدها متصل می شود برای بخش مخلوط های آسفالتی استفاده می شود استفاده از این وسایل برای مواردی است که عرض باند تعریض کمتر از 3 متر باشد.

برای متراکم کردن لایه های آسفالتی باندهای کم عرض از غلتک های لرزنده و یا غلتک های مخصوص کوبیدن کانال های استفاده می شود. در مواقعی که باید یک لایه روکش جدید روی هر دو قسمت قدیم و تعریض شده اجرا شود در صورتی که بتوان کل ضخامت قسمت تعریضی را در یک لایه اجرا نمود به طوری که سطح آن پس از کوبیدن حدود 13 سانتیمتر بالاتر از سطح روسازی قدیمی باشد می توان از غلتک های معمولی استفاده نمود.

آماده کردن بستر

بستر قسمت های تعریضی باید با همان دقتی که در مورد بستر یک راه جدید اعمال می شود آماده سازی شود. بستر قسمت های تعریضی را باید قبل از پخش آسفالت هموار کرده و به اندازه کافی متراکم کرد. وقتی که بستر تعریضی بر روی شانه های راه قدیمی واقع می شود معمولاً احتیاج به کوبیدن مجدد آنها نیست.

زهکشی

در صورتی که در روسازی قدیمی از یک لایه اساس دانه ای استفاده شده باشد در زیر قسمت تعریضی باید زهکش هایی تهیه کرد تا آب موجود در لایه اساس را تخلیه کند.

آماده کردن سطوح قائم

در تمام کارهای آسفالتی سطوح قائم روسازی، جدول ها، کانال ها و آدم روها و سایر سطوح تماس را باید به وسیله پاشیدن و یا مالیدن یک قشر اندود امولسیون قیر یا قیرهای مایع آب بندی نمود. اندودهای سطوح قائم روسازی را باید از گرد و غبار محفوظ داشت بدین منظور بهترین موقع اجرای آنها مدت زمان کوتاهی قبل از اجرای آسفالت است.

پخش کردن مخلوط ها

برای پخش کردن مخلوط لایه های زیرین و رویه ماشین های پخش کن باید طوری قرار گفته باشند که عرض قسمت تعریضی را در بر گرفته باشد. حداقل ضخامت لایه های زیرین باید دو برابر اندازه بزرگ ترین دانه های موجود در مخلوط بوده و حداکثر ضخامت باید به اندازه ای باشد که بتوان آن را در یک لایه پخش و به اندازه کافی متراکم نمود. قسمت رویه را باید در یک لایه پخش و کوبید. سطح رویه قسمت تعریض شده باید با سطح روسازی قدیمی کاملاً جفت شود.

متراکم کردن مخلوط های آسفالتی

مخلوط پخش شده را باید بلافاصله متراکم نمود برای عرض های 1/8 متری یا بیشتر غلتک های چرخ آهنی تاندم و غلتک های چرخ لاستیکی بادی به کار می روند ولی برای عرض های کمتر از 1/8 متر باید از غلتک های منخصوص کوبیدن کانال ها یا غلتک های لرزنده استفاده کرد.