نحوه بارگذاری و توزیع بار آسانسور در سازه

در عمل نیروی آسانسور بین تیر هایی که در اطراف داکت قرار داده می شوند و شاسی آسانسور هم به این تیر ها متصل می شود، منتقل می گردد. مقدار بار بستگی به نوع آسانسور انتخابی دارد. برای به دست آوردن وزن آسانسور با توجه به ظرفیت آن بایستی به جدول شماره 1 پیوست 2 مبحث پانزدهم مقررات ملی ساختمان ( آسانسور ها و پله برقی) مراجعه نمایید.بر اساس بندی در همین آیین نامه بایستی کلیه نیروی های وارده به سازه بر اثر آسانسور برای لحاظ نمودن ضربه های دینامیکی 100% افزایش یابد.

البته این بار نسبت به بقیه بارهای وارد بر سازه زیاد نیست. میزان بار زنده برابر 400 و میزان بار مرده توسط مشخصات فنی شرکت سازنده مشخص می شود که می توان به صورت عمومی برای ساختمان های 5 طبقه 800 تا 1000 کیلو در نظر گرفت و این بارها به نبشی ها و از آنجا به چاله آسانسور انتقال پیدا می کنند و در نهایت بار آسانسور را باید تنها به صورت 4 بار متمرکز به ستون های دور باکس آسانسور (نبشی ها) در طبقه آخر (خرپشته) اعمال نمود.

نحوه انتقال بار آسانسور

در عمل نیروی آسانسور بین تیر هایی که در اطراف داکت قرار داده می شوند و شاسی آسانسور هم به این تیر ها متصل می شود، منتقل می ردد اما از لحاظ فنی در اطاقک آسانسور تکیه گاه هایی که در اطراف حفره آسانسور قرار دارند و نیروی وزن اطاقک به این تکیه گاه ها وارد می شود نیروی کلی را تحمل می نمایند آسانسورهای معمولی از چهار عدد نبشی برای دور باکس آسانسور استفاده می شود. این نبشی ها در تراز طبقات به تیرهای سقف مهار می شوند.

اتصال آسانسور به سازه

سازه آسانسور تنها از یک وجه به سازه اصلی متصل است. برای طراحی اتصالات آسانسور جدولی داریم که به عنوان مثال بیان می کند که اگر ظرفیت آسانسور ما 6 یا 8 نفره است از چه نبشی، از چه ریل راهنمایی، از چه براکتی و … استفاده کنیم.

در مورد نحوه اتصال، به صورت عمومی در ساختمان های بتنی با قرار دادن plate توی تیر یا هر جایی که قابلیت اتصال دارد به وسیله شاخک هایی نبشی های آسانسور را به آنها جوش می کنند. نبشی فقط نقش ریل دارد و باربر نیست. سازه آسانسور به مهاربند نیاز ندارد یک دیافراگم داریم با باری محوری که توسط کابل تحمل می شود و به تیر های دور باکس واقع در خرپشته منتقل می شود.

معمولاً از مدل سازی اثر آسانسور در ETABS صرف نظر می شود. چون سازه آسانسور کاملاً جدا از سازه بوده و بهتر است فونداسیون آن نیز به صورت جداگانه طراحی شود. چاله آسانسور باید در تمامی موارد تعبیه و در طراحی پی باید محل چاله آسانسور در نظر گرفته شود.

نحوه مدل کردن چاله آسانسور در SAFE

چاله آسانسور در نرم افزار Safe تنها یه صورت یک بازشو تعریف شده و با توجه به سادگی طراحی دستی آن امکان پذیر است. همچنین در پی های گسترده با تنظیمات در بخش Detailing می توان آرماتورهای گوشه های بازشو را مطابق آیین نامه به دست آورد. چون نرم افزار SAFE قادر به طراحی در حالتی که در پی اختلاف تراز وجود دارد، نیست و سطح را در یک تراز در نظر می گیرد.

شاید بهترین راه طراحی دستی چاله آسانسور باشد، ولی چون چاله آسانسور ابعاد کوچکی دارد می توان عملکرد آن را با پی یکنواخت در نظر گرفت و پی را کلاً در یک تراز طراحی کرد. اگر ابعاد چاله آسانسور بزرگ باشد به صورتی که عملکرد آن مجزا از پی باشد می توان چاله را به صورت یک پی مجزا در نرم افزار مدل و طراحی کرد.