انتخاب محل های مناسب جهت قرارگیری بادبندها

این مساله فقط برای حالتی است که حداقل در یکی از دو جهت اصلی از سیستم مهاربندی شده استفاده کرده باشید. اگر سازه فاقد مهاربند باشد این نکات قابل استفاده نخواهد بود.در انتخاب محل های مناسب برای بادبندها می توان به نکات زیر اشاره کرد.حتی الامکان به گونه ای بادبندگذاری کنید که متقارن باشد و بین مرکز سختی و مرکز جرم در طبقات فاصله اندک باشد.دهانه های بزرگ تر نسبت به دهانه های کوچک تر جهت قرار گیری بادبند در ارجحیت هستند. این مساله به خاطر کنترل نیروی محوری منتقل شده به ستون های متصل به بادبند و همچنین کاهش آپلیفت در صفحه ستون و پی است.

در یک قاب خاص ترجیحاً در دهانه های متوالی بادبندگذاری نمایید. این مساله نسبت به بادبندگذاری در دو دهانه غیرمجاور در یک قاب در ارجحیت است. این مساله باعث کاهش سایز ستون وسط بین دو دهانه می شود. در حالی که اگر دو دهانه غیر مجاور بادبندگذاری شوند 4 ستون متصل به بادبند خواهیم داشت که هر 4 ستون به همراه صفحه ستون و پی زیر آنها دارای سایز بالایی خواهند بود.

جهت اقتصادی شدن طرح بهتر است در طبقات بالا از تعداد دهانه های کمتر جهت بادبند گذاری استفاده نموده و در طبقات پایین این تعداد دهانه ها را به تدریج اضافه کرد. حتی بهتر است بدون جابه جایی صفحه بادبند دهانه بادبندی شده را جابه جا کرد و به دهانه مجاور در طبقه پایین منتقل نمود.تعداد کل دهانه های بادبندی باید با یک فرآیند سعی و خطا به گونه ای به دست آید که از لحاظ اقتصادی سازه بهینه شود و البته از نظر اجرایی هم قابلیت اجرایی بالاتری داشته باشد. اما به هر حال توصیه می شود که در هر جهت حداقل دو دهانه به صورت متقارن وجود داشته باشد.

باید توجه کرد که به عنوان بادبند هم محور تنها از انواع بادبندهای قطری، ضربدری، 7 و 8 (موسوم به شورون)، K شکل (تنها برای سازه های تا دو طبقه) مجاز به استفاده هستید. به خاطر ضوابط سختگیرانه مبحث دهم در مورد بادبندهای 7 و 8 توصیه اکید می شود که حتی الامکان از این بادبندها استفاده نشود.

استفاده از بادبندهای ضربدری و قطری (علی الخصوص ضربدری) دارای ارجحیت است. بادبندهای با شکل خاص مثل بادبند Y شکل (موسوم به پرده ای) مورد قبول مبحث دهم نیست. در صورت استفاده از بادبند قطری بهتر است در هر قاب در هر طبقه حداقل دو بادبند قطری استفاده شود و جهت استقرار آنها مخالف یکدیگر انتخاب شود، به گونه ای که برخی از آنها تحت کشش و همزمان برخی دیگر فشاری باشند. برای بادبندهای با حد شکلپذیری ویژه این مساله حالت اجبار دارد. در این حالت این نحوه استقرار باید به گونه ای باشد که در هر قاب سهم نیروی زلزله ای که به آن قاب می رسد حداقل 30 و حداکثر 70 درصد بین بادبندهای کششی و فشاری تقسیم شود.