امروزه مقاوم سازی به صورت یک سیستم عرضه می شود، این سیستم ها تنها شامل مواد تشکیل دهنده همانند فیبر و رزین نیست بلکه در برگیرنده تکنیک های نصب، راهنمایی و آموزش مجریان هستند. به طور کلی دو تکنیک برای تسلیح سطحی سازه ای بتنی موجود است.
برای مقاوم سازی تیرهای بتنی، رایج ترین نوع FRP شامل موارد زیر است:
نصب لایه های پیوندی خارجی
در روش دوم جهت پر کردن حفره های کوچک بر روی سطح آماده شده بتن یک لایه آستری کشیده می شود. پیشنهاد می شود که پس از مخلوط کردن رزین ها به وسیله دستگاه گردونگر لایه نازکی از آن بر روی سطح کشیده شود. پس از آن یک لایه فیبری به طول و عرض مورد نیاز بریده شده و به کمک دستگاه گرداننده جداکننده حباب (bubble roller) با فشار روی بتن نصب می شود. این کار سبب می شود که هوای حبس شده بین رزین و لایه فیبری حذف شده و از تلفیق بین ورقه های فیبری و رزین اطمینان حاصل شود.
باید توجه کرد که اگر ورقه FRP از جهت ضعیف نصب شود، مقاومت ورقه ها کاهش می یابد. پس از اینکه لایه نصب شد لایه دومی از رزین های تلفیق گر بر روی ورقه ها کشیده می شود. تکنیک های ترمیم شامل عمل ترزیق رزین ها یاجایگزین کردن لایه ها است که خود وابسته به اندازه، تعداد و مکان محل های ورقه ورقه شده است. باید توجه داشت که اکثر سیستم های FRP برای نصب، اشتباه برانگیز هستند.نصب نامناسب می تواند به صورت های مختلف نظیر مخلوط نشدن اعضا به صورت کافی، اشباع نشدن فیبرها، ناهمراست بودن فیبرها و … ظاهر شود. برای اطمینان از عملکرد نصب مناسب انجام آزمایش کنترل و بازرسی به صورت دقیق انجام می شود.
پروفیل سطحی و مقاومت
توجه به کیفیت پیوند بین مسلح کننده های FRP و بتن برای مؤثر واقع شدن تکنیک مقاوم سازی بسیار حیاتی است. قبل از بکار بردن سیستم FRP باید به کمک اپوکسی مناسب پوشیده و مکان های مرتفع باید هم سطح شوند.جهت مطمئن شدن از پیوند کافی نیاز به یک سری تحقیقات برای مشخصات بتن است. جهت تعیین کفایت سطح بتن آماده شده برای عملکرد FRP از یک اندیس زبری استفاده می شود. یکی از این روش ها استفاده از پروفیل های سطحی بتن CSP است که توسط انستیستوی ملی تعمیرات بتن ICIR فراهم شده است. این پروفیل ها دارای نتایج مشابه درجات زبری است که منظور عملکرد پیچش ها و آسترهای بالاتر از 6 میملیمتر ضخامت مطالعه شده است.
هر پروفیل دارای یک درجه CSP بوده که از 1 (تقریباً صاف) تا 9 ( خیلی زبر) درجه بندی شده است. مطالعات گذشته نشان می دهد که زبری سطح بتن فاکتوری کلیدی بوده که می تواند بر مشخصات پیوند بین اپوکسی و بتن اثر بگذارد. قبل از نصب سیستم های FRP سطح روی بتن برای پاک شدن گرد و خاک و آلودگی، شن پاشی می شود. توجه به این نکته لازم است که عمل گسیختگی ممکن است با فراهم بودن شرط زبری وجود داشته باشد. این مورد زمانی اتفاق می افتد که سطح بتن دارای مقاومت ناکافی بوده و مسبب یک گسیختگی زود هنگام شود.
تزریق ترک ها
درزهای کوچک را با فشار توسط اپوکسی پر می کنند. درزهای بزرگ را ابتدا به صورت اره ای بریده و پس از آن با اپوکسی پر می شوند. وجود برخی از محدودیت ها نظیر ملاحظات فنی مثل غلظت اپوکسی یا ملاحظات ساختاری و اقتصادی سبب به وجود آمدن سه روش شده است.
اتصال گوشه ها Lap splices
ورقه های فیبری معمولاً از رل های بسته بندی شده است که ممکن است دارای صدها فوت طول باشند. به دلایل سازه ای و هندسی ممکن است به وصل کردن ورقه ها نیاز باشد. به عنوان مثال در مواردی که دور یک ستون FRP پیچیده می شود، نیاز به اطمینان از اتصال لایه ها جهت محصور شدگی و پیوستگی اجتناب ناپذیر است. به طور کلی طول اورلپ ها بستگی به نوع فیبرها، سختی ترکیبات کامپوزیتی، نوع و ضخامت رزین ها دارد. همپوشانی کافی اتصالات سبب فراهم آوری ظرفیت کامل مواد کامپوزیتی و اطمینان از مقاومت سیستم می شود.
نصب میله های تعبیه شده نزدیک به سطح
کاربرد میله های تعبیه شده نزدیک به سطح FRP روش جالب برای افزایش مقاومت خمشی و برشی بتن مسلح معیوب است. این تکنیک زمانی عملی است که مهار میلگردهای تعبیه شده در مجاورت عضو ممکن باشد. علاوه بر این کاربرد میله های NSM FRP به عملیات آماده سازی سطح نیاز ندارد. در موارد به خصوص کاربرد میله های NSM FRP دارای کارایی بالاتری از ورقه های پیوندی FRP است. به خصوص مواقعی که مهار انتهایی تقویت های FRP نیاز به یک طراحی اساسی دارند یا نصب ورقه ها شامل یک عملیات وسیع آماده سازی سطح باشد.
نصب میله ها ی NSM FRP به وسیله شیار زدن بروی سطح بتن انجام می شود. نصب تقویت ها به صورت سنتی موازی با مسلح کننده های موجود است. شیارهای به وجود آمده ممکن است دارای سطح مقطع مربع شکل با ابعادی مساوی با میلگردهای به علاوه 1/8 اینچ در هر طرف برای تلورانس نصب است. شیار زدن بروی سطح بتن به صورت دو برش اره ای است که به وسیله ابزار و تکنولوژی متداول بروی سطح بتن زده می شود.
دو طبقه برشگر با عمقی معین و با فاصله ای مساوی با عرض شیار از هم قرار داده می شود. در اثر خرد شدن بتن بین دو برشگر شیار به وجود می آید.برای نصب میله های NSM FRP هر شیاری در ابتدا توسط ملاتی با غلظت بالا مانند اپوکسی به صورت نیمه پر می شود. این ملات باید با سیستم FRP سازگاری داشته باشد. غلظت بالای ملات سبب تسهیل عملیات به خصوص جهت کارهای بالا سری می شود.
آماده سازی سطح
تمیز بودن شیار، عملکرد پوشش آستری و مقاومت بتن همگی فاکتورهایی هستند که می توانند بر خصوصیات پیوند بین بتن و چسب اپوکسی اثر بگذارند. آماده سازی سطح یکی از پارامترهای بسیار مهم است. به دلیل اینکه تنش کششی به وسیله تنش های مماسی از بتن به میله های FRP درون چسب انتقال داده می شود.
نوع میله ها
پارامترهایی از میلگرد که بر عملکرد سیستم اثر می گذارد ممکن است شامل مواردی چون قطر میله، نوع FRP و شرایط سطح باشد. مقاومت پیوند و مکانیزم گسیختگی پیوند به صورت ویژه با شرایط سطح میله ها ارتباط دارد.
ابعاد شیار
افزایش عمق شیار ممکن است مقاومت را افزایش داده، البته به شرط اینکه از گسیخته شدن چسب اپوکسی جلوگیری شود. با توجه به تحقیقات انجام گرفته حداقل ابعاد شیار برابر با ابعاد میله های FRP به علاوه 0/25 اینچ مطلوب است.
مراحل نصب ورقه FRP
ابتدا یک لایه پرایمر برروی سطح بتن کشیده، سپس بتونه و پرکننده اپوکسی را بر روی آن کشیده و لایه پوشش رزین یا چسب را کشیده، سپس ورقه فیبر کربنی را چسبانده، بر روی آن یک لایه پوشش چسب کشیده و در نهایت پوشش محافظ وجود دارد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
