الزامات اجرایی و طراحی بادبند چیست؟
مهاربندی نیز مانند دیگر فعالیت های موجود در ساخت سازه، نیازمند رعایت نکات و الزامات مختص به خود است.
اصول طراحی و اجرایی مربوط به بادبندها در استاندارد بین المللی نظیر BS EN 1993-1-1 و ASCE 41-06 آورده شده اند.
در استاندارد 2800 ایران نیز به الزامات مربوط به طراحی و اجرای قاب های مهاربندی شده اشاره شده است.
از مهم ترین این الزامات می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- در ساختمان های کوتاه (حداکثر هشت طبقه یا با ارتفاع کمتر از 30 متر) می توان قاب های مهاربندی شده را برای تحمل 100 درصد بار جانبی طراحی کرد.
- در ساختمان های بلند (حداقل 15 طبقه یا با ارتفاع بیشتر از 50 متر)، قاب های مهاربندی شده توانایی تحمل تمام نیروهای جانبی ناشی از زلزله را نخواهند داشت. در این حالت، استفاده از قاب های ویژه یا سیستم دوگانه الزامی است.
- ضریب رفتار ساختمان در صورت استفاده از مهاربندی برون محور فولادی برابر با 7 و ارتفاع مجاز ساختمان برابر با 50 متر است.
- ضریب رفتار ساختمان در صورت استفاده از مهاربندی هم محور فولادی برابر با 6 و ارتفاع مجاز ساختمان برابر با 50 متر است.
- ضریب رفتار ساختمان در صورت استفاده از قاب خمشی فولادی ویژه به همراه مهاربندی برون محور فولادی برابر با 10 و ارتفاع مجاز ساختمان برابر با 150 متر است.
- حداقل سطح مقطع میلگرد مورد استفاده برای بادبند ضربدری تیرآهن های سقف برابر با سطح مقطع میلگرد 14 است.
- استفاده از بادبند K شکل فقط در ساختمان های یک و دو طبقه مجاز است.
- در بادبند 8 یا شورون، تیر افقی باید قادر به تحمل بارهای قائم در حد فاصل دو ستون باشد.
- در مهاربندی 7، 8 و K، اعضای بادبند باید برای 1.5 برابر نیروی زلزله طراحی شوند. به علاوه، تیر افقی باید در حد فاصل بین دو ستون به صورت پیوسته باشد (استفاده از اتصال وصله ای یا جوش مجاز نیست).
- در سازه های غیر ساختمانی نظیر سیلو و مخزن، فقط مقاومت و مساحت موثر اتصالات بادبند، معیارهای اصلی برای تایید یا عدم تایید مهاربندی هستند.
- در صورت عدم کفایت بتن دیافراگم می توان از سیستم مهاربندی فولادی مناسب استفاده کرد.
